Waarom ik de GerGem als enige ware kerk zag

Het was zo leuk om te lezen wat jullie dachten dat ik in 1990 zou hebben geantwoord. Sommige dingen kwamen best dichtbij, maar op andere punten klopte het toch niet helemaal. Bedankt voor de inzendingen, ook via Refo_columns op Instagram.

🔗 Deze blog hoort bij: Lief GerGem-meisje, waarom... en De Kerkmuren van een GerGem-meisje

In deze blogpost deel ik mijn eigen antwoorden.

1. Waarom was je zo overtuigd dat de GerGem de enige ware kerk was? Was dit gebaseerd op persoonlijke ervaring of op wat anderen je vertelden?

Ik was ervan overtuigd dat de GerGem de enige ware kerk was en dat kwam door verschillende dingen. Ik keek erg tegen onze dominee, ds. P. Blok op. En ik ervoer ook dat de Heere in mijn kerk werkte door de preken. Als een preek me niets deed, dacht ik dat het aan mijn lag en voelde ik me daar schuldig over en onderzocht ik hoe dat kwam. Daarnaast keek ik naar mijn ouders: zij hadden moeite met andere kerken. Eén zwager was katholiek, en daardoor verbraken ze het contact met mijn zus. Mijn andere zwager was christelijk gereformeerd, maar dat vonden ze pas OK toen het woord "Bewaar Het Pand" viel, een strengere stroming in die kerk. Voor mij bevestigde dat alleen maar dat er maar één ware kerk was. 

2. Heb je ooit getwijfeld aan de leerstellingen van de GerGem? Zo ja, wat deed je met die twijfels?

Wat ik las in de boeken van de oudvaders kwam niet zo vaak overeen met wat ik hoorde in de kerk. Het voelde soms alsof ik in twee verschillende werelden leefde. Die van thuis, met God en die van de kerk en de prediking. Ik twijfelde niet echt aan de leer van de GerGem, maar worstelde met bepaalde uitspraken van de dominee. Meestal schreef ik mijn twijfels op in mijn dagboek, en ging ik er voor bidden. Een paar keer stuurde ik mijn vragen op naar het blaadje "Om Sions Wil", dat we van onze buurman kregen. Een dominee gaf dan antwoord.

3. Hoe reageerde je op mensen die anders dachten of een andere kerk bezochten? Voelde je je superieur of juist nieuwsgierig naar hun overtuigingen?

Ik wilde met hen praten. Ik had zo graag meer willen weten over hoe ze tot de Heere Jezus waren gekomen. Mijn vriendin was Christelijk Gereformeerd en deed veel eerder belijdenis dan ik. Wat was ik jaloers op haar. Zij wel, terwijl ik er nog zo mee tobde of ik het wel mocht doen. Of ik echt bekeerd was. Ik voelde me kleintjes. Dat ik nog zo weinig wist, en niet zeker was van de vergeving van mijn zonden. Ik durfde daar niet over te praten maar ik werd wel warm van binnen als anderen vertelde hoe ze leefden met de Heere, hoe God hen hielp of tot hen sprak. 

4. Heb je ooit geprobeerd om buiten de GerGem te kijken naar andere kerken of geloofsgemeenschappen? Wat hield je tegen om dat te doen?

Het idee om buiten de GerGem te kijken kwam niet bij me op. Ik voelde me diep verbonden met onze dominee en mijn gemeente. Ik bad voor de mensen die nog onbekeerd waren, de zieken, de mensen die kinderen verloren (er verongelukten regelmatig jongeren in Kootwijkerbroek) en voor de kerkenraad, en iedere week, misschien wel elke dag voor de prediking. Ik had lief. Dit was de plek waar de Heere  me in Zijn voorzienigheid een plekje gaf. Ik deed er belijdenis van mijn geloof in de Heere Jezus, ging er aan het Avondmaal. Er was niets in me dat iets anders wilde dan zijn waar ik was.

5. Hoe zou je (toen) reageren als iemand uit de GerGem vertrekt naar een andere kerk? Zou je dat begrijpen of zou je het zien als een zondig iets?

Het was iets dat ik niet begreep en toch... vaag wèl begreep. Mijn vader legde herhaaldelijk uit dat het bijna altijd om de leer ging. Hij legde ook uit dat de leer van onze dominee niet hetzelfde was als in andere gemeentes van ons kerkverband en dat het mensen moedeloos maakte.

Voor mezelf zag ik het als een zondig iets om de kerk zou verlaten. Ik had immers "ja" gezegd op deze vragen: 

1. Verklaart gij dat gij de leer van onze kerk, welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door Gods genade in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer of leven kwaamt te misgaan?

Ik ben benieuwd of jij, als je zelf GerGem bent (of iets dergelijkes), deze gevoelens herkent

⛪✨Ga je naar de kerk, en hoe/wat denk je over de kerk

---

* Het contact is later wel een beetje gerepareerd.