Het grote pesten

Als ik mijn dagboekstukjes lees, doe ik dat met een lach en een traan. Ik zie mezelf als de kleine observeerder, en dat is hoe ik mezelf nog steeds omschrijf. 

Vandaag laat ik mijn dagboek even met rust. 

Onder het plaatje lees je waarom.

Terughuiveren

Ik laat mijn dagboek vandaag even met rust omdat ik de sprong ga wagen van mijn dagboekstukjes van de lagere school naar het voortgezet onderwijs. Ik weet niet goed hoe ik dat moet doen. Het grote pesten doemt op. De meisjes uit mijn dorp waren de daders, en het gebeurde elke dag, in de bus. Er was niemand die me hielp. 

Vage herinneringen

In het boek "Memoires schrijven" [1] lees ik:

Je weet het verschil tussen vage herinneringen en scherpe herinneringen, en de vage blijven onvermeld of worden bestempeld tot twijfelachtig.

Ja, wat ik tot nog toe heb geschreven, waren vage herinneringen. Ik heb ze alleen omdat ik ze destijds in mijn dagboek opschreef. Twijfelachtig zijn ze niet, maar wel erg vanuit mij als kind, en wat begreep ik nou van de grote mensenwereld? 

Scherpe herinneringen

Wat ik nu wil schrijven, zijn scherpe herinneringen.

Sowieso zijn de scherpe herinneringen van groter belang, aangezien dat de herinneringen zijn die je hebt gekoesterd en die al je hele leven door je hoofd spoken. Tenzij je kijkt naar wat je echt hebt meegemaakt, zullen de diepere bedoelingen zich voorgoed aan je blikveld onttrekken. Je zult nooit de complexe waarheden boven tafel krijgen... dan mis je de bevrijding die het kan geven om je leven te onderzoeken.

Voorzichtig schrijven

Ik wil kijken naar wat ik echt heb meegemaakt. En er met voorzichtigheid over schrijven. Ik zal hun namen veranderen, omdat ik de mensen om hen heen, die hen herkennen, niet in verlegenheid wil brengen. Het schrijven van deze blog helpt me om ermee te beginnen. Morgen? Ja ik denk dat ik morgen begin. 

😎 Nee, ik vind het niet leuk om te schrijven over het pesten in de schoolbus. 

Tijd voor een herziening

Ik heb er ooit over geschreven en het deels verwerkt maar als ik dat nu terug lees en vergelijk met mijn dagboeken klopt het niet helemaal. Ik zat niet in de brugklas maar in het tweede jaar. Tijd voor een herziening van: Ik hunker naar een lach van U

---

[1] Memoires schrijven, Mary Karr

💬 Heb jij goede herineringen aan je middelbare school periode?

Happy Gewone Maandag

Als je deze blogpost hebt gelezen, heb je een inkijkje gekregen in mijn wereld en mijn verhaal. Geniet van mijn gezellige vraag-en-antwoordsessie 

Op de foto hieronder zie je hoe blij ik ben met de lente!

1. Hoe was het weer vandaag?

Vandaag scheen de zon in de vroege ochtend, maar daarna stak de wind op en heeft heet flink geregend en gehageld. Het is nu al avond en ik hoor de wind om het huis bulderen. 

2. Waar kijk je het meest naar uit deze week?

Naar vrijdagmiddag, dan ga ik wat leuks doen samen met mijn man. 

We gaan ergens heen.

3. Wat is het meest mooie dat je vandaag meemaakte?

Ik zag een hommel die van het ene klokje naar het andere bloempje van de boshyacinth vloog en overal zijn kopje instak. Sowieso had ik geen boshyacinten verwacht tijdens mijn wandeling vanmorgen en dan ook nog een hommel. Prachtig

4. Waar dwalen jouw gedachten vaak heen

Nu ik weer schrijf, denk ik vaak aan het verdelen van mijn tijd tussen schrijven, huishoudelijke taken en aandacht geven aan de mensen waar ik van houd. Hoe krijg ik een mooie routine?

5. Wat inspireert je bij te schrijven?

Ik haal mijn schrijfinspiratie uit allerlei dingen: herinneringen aan vroeger, wat ik nu meemaak, oude dagboeken, gebedenschriften, brieven en foto's. 

🎧 Soms zelfs casettebandjes!

6. Als je schrijfroutine een emoji was, welke zou het dan zijn en waarom?

😀😥 Ik beleef er veel plezier aan maar omdat ik refo-columns schrijf over het verleden, denk ik ook regelmatig na over het verdrietige dat er was. Dus daarom deze twee emoji 

7. Hoe ga je om met het delen van kwetsbare momenten in je memoires/columns?

Ik heb ik ervoor gekozen mijn zussen en broer buiten beschouwing te laten. Tegelijkertijd wil ik ook niet doen alsof ik enig kind was. Dus, als ik bijvoorbeeld mijn vriendinnetje noem die begraven werd op de dag van mijn zus haar verjaardag, dan vermeld ik dat wel. 

Mijn focus ligt voornamelijk op mijn ervaringen binnen de orthodox reformatische cultuur, het geloof in Jezus en de persoonlijke uitdagingen die ik tegenkwam. Om het christelijk te zeggen: ik schrijf over God  die het verlorene zoekt. Gewoon eigen ervaring. Ook dat ik me losmaakte van die cultuur, en dat ik mijn "roots" lief heb, ondanks alles

8. Wat was het hoogtepunt van vorige week?

Koffiedrinken bij iemand, die ik al zo lang wilde ontmoeten. 

😀 En praten natuurlijk 

9. Wat staat er op het menu voor deze week?

Quiche Loraine (viel erg in de smaak vorige keer), wraps met gehakt, een Italiaans pastaatje.

10. Wat staat er op het programma?

Een beetje van alles eigenlijk, een mix van dingen die moeten en mogen. 

11. Welke kleine dingen maken jouw dag een beetje beter als je je wat minder voelt?

Toch wel foto's maken van gewone dingen. En er dan achter komen dat gewone dingen heel bijzonder zijn. Kijk eens wat een mooie mannetjesmus.

12. Welk boek, artikel of blog wil je deze week graag lezen?

Ik probeer de blogs van mijn "reageerders" bij te houden. 

13. Als ik terugkijk op de afgelopen week, zou ik mezelf dit advies geven.

Probeer het!

14. Wat heb je momenteel in je knutselmand?

Ik ben bezig met mijn levensboom (diamondpainting). 

Hij is zo mooi.

15. Welke blogs zou je aanbevelen?

Rouwen zonder bumpers van Nicole

16. Hoe voel je je?

Ik heb een bepaald evenwicht bereikt met mijn histamine intolerantie en dat is fijn. De medicijnen daarvoor maken dat ik echt een wekker nodig heb 's-morgens vroeg, haha

17. Wat zijn jouw simpele genoegens?

Even een luchtig blogje schrijven op zoals Betties Boombabbels

Hieronder zie je mijn Bettie

18. Welke recente nieuwsbericht heeft je geraakt?

Dat Iran Israël aanviel. Daar schrok ik er van en kon er niet goed door slapen

19. Wat bracht vandaag een glimlach op je gezicht?

Een leuke foto van mijn zoon als reactie op mijn appje of hij hamburgerbroodjes wilde. Die deel ik natuurlijk niet. 

😅 Hamburgers zijn erg favoriet hier.

20. Een mooie schrijfquote

There is no greater agony than bearing an untold story inside you. Maya Angelou

21. Heb je een bepaalde schrijfroutine of -ritueel?

Ja, ik schrijf elke dag een snippet. Zie: achter de schermen van mijn refo-columns

22. Welke uitdagingen kom je tegen tijdens het schrijven en hoe ga je ermee om?

Best wel veel. Eén ding: het herbeleven van dingen. Gebeurtenissen die toen rauw waren, zijn dat nu rauw. Dus huilde ik over de dood van mijn vriendinnetje. 

23. Denk je nog wel aan je vensterbank-plantjes?

Ja, ik geniet er zo van. Ik heb er verschillende verpot en ook twee stekjes in de aarde gezet, geraniums die naar appel ruiken. Vandaag zag ik dat mijn monstera een nieuw blad krijgt. 

💚 Het zit nog mooi opgerold.

24. Welke kleine overwinning heeft je het meest blij/trots gemaakt?

Dat ik 3 losse velletjes papier vond in een fotoalbum, waarin mijn vader schreef over hoe hij tot geloof kwam. Toen ik het las voelde ik me zo schuldig naar mijn vader toe. Misschien had hij wel gewild dat ik het zou gebruiken op zijn begrafenis. Het duurde even voordat ik door had dat ik in de schuldhoek zat en dat dat helemaal niet nodig was.

💔💖 Wat geweest is is geweest en ik ben nu alleen maar blij met wat ik vond.

25. Vond je deze vraag en antwoord blog leuk? Ik hoop dat mijn Q&A  je inderdaad een inkijkje gekregen in mijn wereld en mijn verhaal

• Kies een vraag die je bij je past en beantwoord die in een commentaartje.
• Of: welke vraag zou jij de volgende keer graag beantwoord zien 
• Heb je ooit een happystone gevonden?

Bidden voor je lezers

Vandaag deel ik een gastpost van Sandi Somers. Ze was lerares Engels als tweede taal en woonde in Colombia voordat ze naar Calgary, Alberta verhuisde. Nu schrijft ze graag over geloof, gebed en het schrijversleven. Ze is lid van de InScribe Christian Writers’ Fellowship. [1] 

💓 Dank je wel Sandi, voor deze mooie gastblog. 

Ik wilde dat ik mijn schrijfstudenten had verteld dat ze moesten nadenken over wat ze wilden dat hun boeken zouden laten gebeuren in de mensen die ze lezen. Frederick Buechner

---

10 maanden geleden schreef ik een bericht gebaseerd op het gesprek van John Bunyan met zijn boek. Ik herhaal het hier met wat aanpassingen

John Bunyan
Een auteur die zijn lezers vertelde wat hij wilde dat er zou gebeuren met zijn boek, was John Bunyan, die De Christenreis schreef, een van de bekendste allegorieën in de christelijke literatuur. In het vervolg daarvan, De Christinnereis, droeg Bunyan het boek op om moedig de wereld in te gaan en mensen te vertellen hoeveel God van hen houdt.

Het boek riep echter bezwaren op (en ik parafraseer er hier enkele): “Wat als ze me niet geloven? Wat als mensen boos worden? Wat als ze jou, de auteur, bekritiseren? Wat als ze de manier waarop je schrijft niet leuk vinden?

Bunyan antwoordde: 'Wees niet bang, Boek, want je bent een vriend en wordt naar vrienden gestuurd, niet naar vijanden. Als iemand bezwaar maakt tegen je authenticiteit, kom dan bij mij terug en ik zal bevestigen dat je de mijne bent. Keer je af van mensen die kritiek op je hebben. Zoek in plaats daarvan degenen die zich zullen verheugen als ze je lezen.”

Gebed voor onze lezers
De Christenreis, ruim driehonderd jaar geleden geschreven, daagde me opnieuw uit om specifieker te zijn als ik voor mijn lezers bid. Telkens weer besef ik dat onze woorden, wanneer we ze in gebed uitspreken, een diepgaande invloed kunnen hebben op het leven van degenen die ze lezen. Hier zijn een punten die voor jou ook nuttig kunnen zijn:

1. Voordat je bidt voor je lezers, vraag God om een ​​luisterend oor voor Zijn inspiratie, Zijn boodschap en Zijn leiding voor het schrijven van die specifieke dag.
2. Verhelder voor jezelf het overkoepelende doel voor de lezers van elke specifieke tekst, en bid daarvoor.
3. Vraag God om je woorden in de toekomst te leiden naar hen die ze het meest nodig hebben om Zijn boodschap te ontvangen.
4. Bid dat elk stukje tekst een meesterwerk mag worden dat zowel het intellect als de geest van je lezers uitdaagt.
5. Vraag de levende Heer om door de zinnen, paragrafen en ideeën heen te werken en Zijn zachte aanraking achter te laten in hun leven.
6. Weet dat de Heere het gebed hoort en dat Hij erdoorheen werkt: 'Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand." (Jakobus 5:16).

Gebed van Bunyan

Sluit je aan bij het gebed van Bunyan: "En mogen mijn woorden hen die dwalen overtuigen, om hun voet en hart in de goede richting te richten."

Sandi Somers: Wat wil jij dat je schrijven bij je lezers oproept? Als je daarover nadenkt, wat leer je dan over het belang van bidden voor jezelf, je boodschap en je lezers? En wat denk je dat God van je verwacht?

[1] Sandi's berichten zijn te vinden op InScribe Writers Online