In 2012 schreef ik een verhaal over melaatsheid in de vroege middeleeuwen. Flore is de hoofdpersoon. Ik heb het manuscript nooit opgestuurd. Ik deel het nu als vervolgverhaal op mijn blog.
- Blogs over Flore, tijdens het schrijfproces in 2012
- Tips of opmerkingen WELKOM ❤️
De zon is bijna verdwenen. Achter de beek, boven de horizon pakken donkere wolken samen. Het ziet ernaar uit dat er een bui in aantocht is. Opeens hoort ze takken kraken. Voetstappen komen dichter en dichterbij. Gespannen kijkt ze achterom. Lotijn! Hij glimlacht terwijl hij ook gaat zitten. ‘Ik ben het maar. De laatste keer dat ik hier was…begluurde jij ons.’
Flore voelt haar wangen gloeiend heet worden.‘Dat spijt me, zegt ze vlug. 'Ik was nieuwsgierig!’ Ze frunnikt aan de slip van haar linnen hoofddoek.
‘Flore!’ Hij spreekt haar naam gespannen uit en ze ziet de weerspiegeling van de avondhemel in zijn ogen. ‘Diezelfde nieuwsgierigheid brengt je nu weer hier. Je vader heeft iets voor jou verzwegen. Agethe leeft nog. Er was geen begrafenis.’
'Wat? O nee, nee... dat kan niet." Ze valt bijna achterover van schrik.
'Het is de waarheid', zegt hij langzaam.'En ik zegen de gans, die je liet struikelen, anders had je voor altijd in de waan geleefd dat Agethe dood was. Ze leeft en ik kan het beter weten dan wie dan ook!’
Flore balt haar vuisten. ‘Vader zei …’ Verbijsterd kijkt ze hem aan. Dan krabbelt ze overeind en klopt haar rok af. ‘Ik moest maar eens gaan’.
Hij zucht. ‘Je gelooft me niet hè?’
‘Nee.’
'Wat? O nee, nee... dat kan niet." Ze valt bijna achterover van schrik.
'Het is de waarheid', zegt hij langzaam.'En ik zegen de gans, die je liet struikelen, anders had je voor altijd in de waan geleefd dat Agethe dood was. Ze leeft en ik kan het beter weten dan wie dan ook!’
Flore balt haar vuisten. ‘Vader zei …’ Verbijsterd kijkt ze hem aan. Dan krabbelt ze overeind en klopt haar rok af. ‘Ik moest maar eens gaan’.
Hij zucht. ‘Je gelooft me niet hè?’
‘Nee.’
Hij springt overeind. ‘Maar je moet me geloven,’ zegt hij dringend ‘Ik ben drie jaar weg uit het dorp en al die jaren wist ik het.’ In zijn stem klinkt pijn.
‘Bewijs het maar!’ zegt ze, ‘bewijs dat je gelijk hebt. Als ze niet dood is, wat dan? Waar is ze dan wel? ik weet niet anders dan dat ze een ongeluk heeft gehad en...’ Boos kijkt ze hem aan. Waarom maakt hij haar zo in de war?
Zijn blik wordt onzeker en begint zijn leren wambuis af te vegen. ‘Ze had het tegen je moeten zeggen,'mompelt hij, 'dat beloofde ze mij ook die avond. Er er moet iets tussen gekomen zijn.’ Hij schuift zijn bonnet recht op zijn hoofd, zodat de kleppen over zijn oren vallen ‘Maar ik weet zeker dat ze niet dood!’ Abrupt draait hij zich om en loopt langs de stadsmuur naar de poort terug. Flore probeert zijn grote passen bij te houden, grijpt hem bij de arm. ‘Wat gebeurde er toen ik weg was naar tante Mette?’smeekt ze. 'Vertel me meer!"
Hij rukt zich los. ‘Er komt regen. We moeten snel zijn.’
Deel 4: Was Agethe ziek?
