Achter de Schermen van Refocolums (2)

Telkens als ik probeerde te schrijven, kreeg ik buikpijn. Zijn het gewoon de zomerblues of de vakantie? Nee, ik weet waar het door komt. Ik ben bang om mensen pijn te doen. Bij gevoelige onderwerpen is dat haast onvermijdelijk, toch? 

Een opmerking die me raakte

Ik las een opmerking van iemand met dezelfde kerkelijke achtergrond als ik, die nog steeds in de Gereformeerde Gemeente zit. 

👇 De opmerking (wel beetje aangepast):

Als je tijdens een preek troost en verdieping vindt, en je voelt dat God persoonlijk tot je spreekt, is het dan niet verdrietig als anderen zeggen dat de prediking niet Bijbels is en deze zelfs bekritiseren?

Tijdmachine

Ik stelde me voor dat ik een tijdmachine had en terugging naar die tijd. Hoe zou ik mijn stukjes lezen, zittend op het randje van mijn bed, omringd door boeken en preken? Waarschijnlijk zou ik het moeilijk vinden, verdrietig en ongemakkelijk worden, en misschien denken: die schrijver kan nooit een kind van God zijn. Maar ik zit niet meer op het randje van mijn bed. Er ligt ruim 35 jaar tussen toen en nu. Het lijkt onmogelijk om mijn Refocoulumns te schrijven zonder iemand pijn te doen. En als je iemand pijn doet kan je nare reacties verwachten, dat vind ik echt niet fijn. Ik ben er een beetje bang voor.

Ik ga weer verder

Maar hé, ik ben er weer. Wat me op weg hielp, was een korte uitleg van de bijbetekst hieronder:

Want God heeft ons niet gegeven een geest der vreesachtigheid, maar der kracht, en der liefde, en der gematigdheid. Schaam u dan niet der getuigenis onzes Heeren, noch mijns die Zijn gevangene ben; maar lijd verdrukkingen met het Evangelie, naar de kracht Gods; Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping; niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus, voor de tijden der eeuwen.

Ik ontving een aansporing

Natuurlijk ben ik geen Timotheüs, maar ik weet dat Gods Woord nog steeds krachtig is, en ik ontving dit dan ook als een persoonlijke aanmoediging. Ja, ik worstel met een geest van vreesachtigheid, maar met Gods hulp schrijf verder over mijn reformatorische verleden en wel zo oprecht en behoedzaam mogelijk. 

Wie moest ik geloven?

Op dit moment schrijf ik over mijn innerlijke strijd: de woorden van de dominee versus wat ik las bij John Bunyan. Wie moest ik geloven? Waar vond mijn twijfelende ziel houvast? Mijn laatste snippet op Instagram, nog voor onze vakantie, ging zo:

1987 was het jaar dat ik slaagde. Ik besloot niet verder te leren maar te solliciteren.

📖 Ik ging een schriftelijke cursus doen, waarbij ik antwoorden moest insturen. Op die manier las ik een “oudvader” en leerde meer over de leer: een boek van Arnoldus van Rotterdam.

😥 Ik bleef maar piekeren over wat de dominee zei in de preken.

𝐔𝐢𝐭 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐝𝐚𝐠𝐛𝐨𝐞𝐤 𝟏𝟗𝟖𝟕
De dominee zei dat er buiten de bekendmaking van het recht geen mogelijkheid van zaligworden is. Ik ken dat recht niet. Dus is het vermetelheid om op de Heere Jezus te zien. Ik durf er niet mee naar de dominee te gaan om erover te praten. Straks denkt hij dat ik me bekeerd voel. Daar waarschuwt hij tegen. Ik krijg buikpijn als ik aan hem denk en toch zou ik zo graag met hem praten.

Wordt vervolgd

Dit krijgt binnenkort een vervolg! ⏳ Misschien deel ik het ook op mijn blog. Volg me, zodat je geen enkel detail mist!

---

• Op de foto's: Boek John Bunyan – oude druk versus nieuwe druk.
• Bijbeltekst is in de SV (Statenvertaling)

Mijn betovergrootvader schreef een boek

Deze week dook ik diep in de boeken, allemaal ter inspiratie voor mijn schrijfwerk. Maar één werkje trok echt mijn aandacht: het levensverhaal van mijn betovergrootvader. Het is een dun boek, dat hij zelf heeft geschreven, en daar blog ik vandaag over..

💖 Titel: "Uit genade zalig geworden."

Moe van opa's "geloofsbeleving"

Door middel van zijn boekje kwam ik opnieuw terecht in de wereld van de Ledeboerianen en de kruisgezinden. Ik werd moe van wat ik las. Ook omdat er herinneringen terugkwamen, uit de tijd dat ik dit boekje las, als 18 jarige. Ik werd er opnieuw een beetje down van

Hup, naar buiten. Pauze, mijn hoofd leegmaken. Ik ging lekker in de zon liggen! Een merel floot en boven mijn hoofd dreven de witte wolken als scheepjes voorbij. Ik dacht aan Jan Geense, die ook een boot had.

Dromen over opa Jan

In mijn droom stond ik op de dijk langs de Schelde, de eerste stralen van de zon kleurden de lucht. Een bootje doemde op in de ochtendmist en pas toen het dichterbij kwam, herkende ik mijn betovergrootvader, omgeven door een stralende gloed. 

"Opa Jan, opa Jan," riep ik uit.

Hij sprong uit zijn bootje en klom moeiteloos de dijk op. "Ik heb uw dagboek gelezen," begon ik, "en ik ben er zo naar van. Het lijkt alsof zondenvergeving door de Heere Jezus niet genoeg is, alsof er een speciale ervaring nodig is."

Een spoor van verdriet trok over zijn gezicht. "We waren eenvoudige mensen, leerden van elkaar en van de Bijbel," antwoordde hij, "maar weet je... de helft was me niet aangezegd.Als ik toe wist wat ik nu weet..." Opa wees naar het titelblad van zijn boek: "Uit genade zalig geworden, dat is het. En wat Ledeboer zei dat klopt: Zoek Jezus veel, zoek Jezus vroeg, wie Jezus vindt, die heeft genoeg." Hij gaf me een zoen op mijn wang en stapte weer in zijn bootje. Ik blijf hem nakijken tot de gouden mist hem opslokte.

En toen schrok ik wakker

Twee snippets

Deze week schreef ik twee snippets over het boekje van mijn betovergrootvader. Die deelde ik op mijn instagram: Refo Columns

◄ ◊ ► ◄ ◊ ► ◄ ◊ ► ◄ ◊ ► ◄ ◊ ►

Oude taal: Tale Kanaäns

Engels: Christianese

Opa's boekje geschreven in een oude taal. HIj gebruikt veel verkleinwoordjes, symboliek en verwijzingen naar de Statenvertaling. Men noemt dit de Tale Kanaäns. 

"O, ik dacht zoo terwijl ik mij waschte: mocht ik ook eens gewasschen en gereinigd worden. Och mocht ik eens een klein blijkje van dien dierbare Heere Jezus, Die de voeten gewasschen heeft van Zijn dicipelen , ontvangen. Die Hij liefgehad heeft tot het einde toe. O, reinig mij van den verborgen mensch des harten en wees Gij Koning over mijn harte, o Heere. En wees mij nabij, mij arme stoppel. O, dat wij nog eens een groetje van dat lieve Lam mochten krijgen."

👇 Hieronder hetzelfde stukje in bijna-gewoon Nederlands.

Tijdens het wassen van mijn gezicht dacht ik: "Wat zou het groot zijn als ik ook eens gewassen en gereinigd zou worden. Och, mocht ik eens een klein blijk (van liefde) van die dierbare Heer Jezus ontvangen, die de voeten van Zijn discipelen heeft gewassen en hen liefhad tot het einde toe. O reinig mij van de verborgen zonden in mijn hart en wees U Koning over mijn hart, o Heere. Wees mij nabij, mij arme stoppel. [1] Och, dat ik nog eens een levensteken van het lieve Lam mocht krijgen."

Hoe hij zichzelf zag

[1] "Stoppel" is het deel van een korenhalm dat na de oogst boven de grond blijft. In de herfst worden stoppels ondergeploegd om de grond te verbeteren. "Opa Jan" had de gewoonte om zulke benamingen aan zichzelf te geven. Hij noemde zichzelf ook: Jan Bederf, Jan Besmetting en Jan Verdroogd.

Met Gods woorden spreken

Ik word verdrietig van die namen. Hij klinkt nederig en dat is op zichzelf misschien iets goeds. Maar ik denk dat we als gelovigen vooral met Gods woorden moeten spreken want Zijn woorden weerspiegelen onze nieuwe identiteit:

1 Johannes 3:1 Zie, hoe groot is de liefde die de Vader ons gegeven heeft: dat wij kinderen van God worden genoemd.

💓 Maar ik begrijp hem wel

Happy Regenachtige Maandag

Vroeg wakker, vroeg moe. Ik ga gewoon wat simpels doen waar ik fijn gevoel van krijg: bloggen. Niet al het bloggen is simpel maar deze wel, haha

👉 Vandaag doe ik weer mee met het dagboek van Sandra 

De foto hierboven maakte ik vanmorgen in het bos. Dit is geen meer maar een modderplas op een bospad.

---

♥ Het weer ♥

Het leek wel een broeikas in het bos vanmorgen en overal waar ik keek zag ik druppels. Nu is het avond en regent het hard. Er zijn echt mensen die ondanks dat gaan hardlopen. Petje af hoor.

♥ Wat ik draag ♥

Ik heb me wel twee keer verkleed vandaag. Toen ik thuiskwam uit het bos had ik kleddernatte broekspijpen en doorweekte sokken. Dat heb ik nog niet eerder gehad met mijn goede wandelschoenen. 

🥶👍 En zonet heb ik nog weer warmere kleren aangetrokken.

♥ Als ik naar buiten kijk ♥

Dan zie ik grijze wolken boven de molen hangen. De oranje dakpannen van de rijtjeshuizen glimmen van de regen.

♥ Op dit moment ♥

Nou, op dit moment zit ik te typen en ik bedacht dat ik een kaarsje aan ga steken omdat het er buiten zo somber uitziet. Binnen is het ook een beetje schemerig.

♥ Ik denk na over ♥

Vandaag dacht ik na over hoe ik mijn dag wilde indelen en of het me zou lukken om na negenen niet meer op het internet te gaan. Dat probeer ik al een paar weken te doen en het levert zoveel goeds op. Soms lukt het niet en wat ik dan merk, is dat ik onrustiger slaap, dan wanneer ik na negen uur 's-avonds mijn telefoon wel wegleg 

♥ Wat wordt het hoogtepunt van jouw week denk je ♥

Ik heb geen specifiek hoogtepunt deze week, maar ik heb elke dag wel positieve momentjes. 's-Avonds schrijf ik drie dingen op waar ik dankbaar voor ben. Simpele dingen. 

♥ Ik luister naar ♥
Nu luister ik naar de regen op de schoorsteen. En naar de merel in de boom, die zo hard fluit dat ik het binnen kan horen. In de regen hè!

♥ Welke chillmethode ga ik gebruiken om goed voor mezelf te zorgen ♥

Ik heb geen gouden chillmethode maar ik probeer vooral goed naar mezelf te luisteren en op tijd rust te pakken. Rust pakken is dan: even diamondpainten, of als ik ergens ben en ik heb teveel last van prikkels: niet langer dan een uur blijven. Kleine dingen met een groot effect.

♥ Op het menu ♥

• Vandaag: macaroni met gehakt voor mijn man, zoete aardappel, witte aspergers en gehakt voor mezelf
• Morgen: Quiche lorraine met spekjes
• Woensdag: Wraps met sla, cashewnoten, kipfiletstukjes, tzatziki saus, en andere groente, geraspte kaas, tomatensaus etc.
• Donderdag: Pannenkoeken?

♥ Welke nieuwe apps of sociale media-accounts heb ik ontdekt ♥
Ik ben al een maand aan het minderen. Ik gooi steeds meer apps van mijn telefoon. Komoot is weg en Strava gebruik ik alleen nog nog om mijn eigen afstanden bij te houden en niet meer om te delen en te reageren.

♥ Op mijn leesstapel ♥

Nu ik weer schrijf, lees ik ook boeken die ik nodig heb voor mijn verhaal. Ik merk dat ik eigenlijk niet meer voor de ontspanning lees en dat wil ik veranderen. Welk boek lezen? Daar denk ik over na.

♥ Op mijn takenlijst voor de week ♥

Ik ga verder schrijven aan mijn boek, waarbij ik drie specifieke onderwerpen wil uitwerken. Beginnen aan mijn nieuwe diamondpainting. Een paar (verplichte) wandelingen om buiten te zijn. Het huishouden natuurlijk. En aandacht geven aan mijn binnenste-kring-mensen en liefde terug ontvangen. Liefde en aandacht kunnen ontvangen is een echte kunst, wist je dat?

My great hope is to laugh as much as I cry; to get my work done and try to love somebody and have the courage to accept the love in return.

♥ In mijn knutselmand ♥
Een diamondpainting. Hij is echt heel mooi; er staan prachtige rode klaprozen op en margrietjes. Ik maakte een foto om je een idee te geven. Nog een paar minuten, dan ga ik aan de grote tafel zitten en kan het feest beginnen.

♥ Hoe voel ik me ♥

Ik draag allang geen 'alles-is-goed-met mij' -masker meer. Ik voel me regelmatig verdrietig om wat er in de wereld gebeurt, of mijn eigen leven. Ik voel me ook regelmatig blij, dankbaar. Het wisselt elkaar een beetje af en dat vind ik OK.

Wat betreft mijn schrijfwerk: ik zit nog steeds in een "drive". Elke keer als ik er voor kies om te schrijven, ben ik super gefocust en kan ik zonder moeite uren doorgaan. Dat doe ik natuurlijk niet

♥ Mijn simpele genoegens ♥
Zoals nu: een kaarsje aansteken.

♥ Vensterbankgeluk en tuinlessen ♥
Mijn appel-geranium heeft kleine witte bloemetjes en dat maakt  een blije planten-mama van me. Deze plant ruikt lekker fris en ik heb er al verschillende stekjes afgehaald. Het is een zusje van de citroengeranium.

♥ Rondkijken in huis ♥

Nee, dat gaan we niet doen nu 😊

“Home is the place we love best and grumble the most.” —Billy Sunday

♥ Van de camera ♥

Een collage: dit zag ik allemaal in het bos 🌲🌲🌲

Het eerste plaatje, wit met insect, is het topje van een stinkzwam. Het is echt zo apart om nu al zwammen te zien. Ik denk dat het komt door al die regen.

♥ Citaat ♥

Ons probleem is niet een gebrek aan tijd mar een onderwaardering van de tijd die we krijgen, omdat we niet zien dat God daarin werkt. Door het moment van nu te koesteren in plaats van bij het moment van later te verwijlen, gaan onze oren open voor wat God hier en nu wellicht tot ons te zeggen heeft.  Janet Johnson

♥ Van de scheurkalender ♥

Offline is je nieuwe gemoedsrust

---

♥ Vond je deze vraag en antwoord blog (Q&A) leuk? Kies dan een vraag die je bij je past en beantwoord die in een commentaartje.