Een Bemoediging uit een Oud Boek
Op 1 januari, een uur na middernacht, pakte ik een oud boek van Andrew Murray erbij. De vergeelde bladzijden en ouderwetse taal voelden vertrouwd. Terwijl buiten het vuurwerk knalde, sloeg ik het open en las deze woorden:
"Veel mensen maken zich zorgen over hoe ze genoeg manna kunnen verzamelen en bewaren voor alle jaren van hun woestijnreis. Maar ze begrijpen niet welke onvoorstelbare zegen er in deze woorden zit: 'Het volk moet elke dag precies genoeg verzamelen voor die dag.' Pas dit toe op je geestelijke behoeften! Maak je geen zorgen over de toekomst. Je hoeft alleen vandaag trouw te zijn. Voor morgen en overmorgen zorgt de Getrouwe, indien jij slechts heden met Hem leeft …"
Wat een geruststelling! Eén dag tegelijk, dat is alles wat Hij vraagt. Geen zorgen voor morgen. Alleen vandaag, met Hem.
Een Ander Perspectief
Een paar dagen later las ik de hele meditatie voor aan J., mijn man. We zaten samen op ons rode bankje. Ik hoopte hem net zo te bemoedigen als het mij had gedaan. Maar hij fronste.
"Het is mooi," zei hij, "maar ik vind het toch een beetje moralistisch. Er staat steeds ‘je moet’. Dat voelt dwingend."
Ik bleef even stil. Hij had een punt. Terwijl ik me had laten raken door de mooie woorden, had ik over het “moeten” heen gelezen. Zijn opmerking bleef in mijn hoofd rondspoken en ik dacht, morgen of over morgen check ik het origineel.
Het Origineel: zo anders!
Dat deed ik dus vandaag. Ik pakte ik mijn laptop erbij en zocht de Engelse tekst op. Toen ik het origineel las, viel het me meteen op: de toon was anders. Waar in de vertaling steeds “je moet” stond, las ik dat hier niet
Bijvoorbeeld dit stukje (onder de foto)
"En terwijl de Vader elke nieuwe ochtend u tegemoetkomt met de belofte van precies genoeg manna voor de dag ... ontmoet u Hem met de blije en liefdevolle vernieuwing van uw aanvaarding van de plaats die Hij u in Zijn geliefde Zoon heeft gegeven."
Het verschil raakte me. Hier geen spoortje van “moeten”, maar alleen de zekerheid dat God elke dag voor ons, Zijn kinderen, zorgt.
Een Gemiste Kans
Toen ik de inleiding van mijn Nederlandse boek opnieuw las, zag ik de verklaring. De vertaler schreef:
"Ik heb de oudste, originele druk als grondslag voor deze herdruk behouden, maar eveneens op vele plaatsen gebrekkige zinnen van den auteur, die vooral voor het tegenwoordige taalgevoel onaangenaam klinken, door andere vervangen … Wel heb ik hier en daar onnodige herhalingen of al te gerekte uitwijdingen van den tekst bekort en geschrapt." (1938)
Ik schrok. Die "onnodige herhalingen" waren juist de diepere lagen in de tekst, de woorden die uitnodigden om stil te blijven staan bij Wie de Heere is en in Hem te rusten. Het origineel? Veel uitgebreider, ja, maar daardoor ook troostrijker. Toch wel een gemiste kans van de vertaler.
Achter de Schermen
Wat blijft, is dit: God geeft genoeg voor vandaag. Zijn genade is genoeg, elke dag opnieuw. Wat heerlijk om zo verder te gaan.
In mijn vakantie heb ik een eindje verder geschreven aan het dagboek van een GerGem- meisje. Dat houd ik voor nu achter de schermen. Misschien dat ik volgende week een klein stukje deel op Instagram, maar vooralsnog bekijk ik het per dag.
Andrew Murray
"Wanneer het morgenlicht op je ontwakende ogen valt, aanvaardt het dan met deze gedachte: Een dag, slechts één enkele dag, maar toch een dag, gegeven om te blijven en te groeien in Jezus Christus. Of het nu een dag is van gezondheid of ziekte, vreugde of verdriet, rust of werk, strijd of overwinning, laat de belangrijkste gedachte waarmee je de dag ontvangt in je ochtenddankzegging deze zijn: 'Een dag die de Vader gaf; daarin mag ik nauwer verenigd worden met Jezus.'"
Welk manna heeft jou recent bemoedigd? Misschien kunnen we elkaar inspireren en bemoedigen met de manieren waarop God precies voorziet in wat we nodig hebben.
Oh, kun je zien hoeveel de toevoeging of het gemis van 1 woord doet! Er is geen moeten in het dienen van God, alleen een mogen. Amazing grace!
BeantwoordenVerwijderenDe boodschap van Murray doet me denken aan "het klokken verhaal" van Corrie ten Boom -> https://ecguithoorn.blogspot.com/2007/08/leef-n-dag-tegelijk.html?m=1
BeantwoordenVerwijderenLeef één dag tegelijk..!
BeantwoordenVerwijderenOns huis in de, Beje, was vol van het geluid van tikkende klokken. Ik herinner me nog het oude verhaal van de klok die een zenuwinzinking kreeg.
De klok was pas gemaakt en de klokkenmaker zette haar op een plank bij de winkel. Twee oudere klokken, die ernaast stonden, tikten goed hoorbaar de seconden weg. “Wel” zei één van hen tegen de nieuweling, “je bent dus je leven begonnen. Het spijt me voor je. Als je vooruitziet en weet hoeveel tikken nodig zijn om een jaar door te komen, dan zal het je nooit lukken. Het zou beter zijn als de klokkenmaker je nooit had opgewonden en je slinger in beweging had gezet”.
“Tsjonge”, zei de nieuwe klok, “ ik heb er nooit over nagedacht, hoeveel tikken ik per jaar moet doen”. “Denk er maar eens over”, zei de oude klok.
En zo begon de nieuwe klok de tikken te tellen. “ Voor iedere seconde twee tikken, dat is 120 per minuut,” rekende ze uit. “ Dat is 7200 per uur; 172.800 per dag; 1.209.600 per week en dat 52 weken lang, dat is in totaal 62.899.200 per jaar. ONTZETTEND!” De klok kreeg onmiddellijk een zenuwinzinking en hield op met tikken.
De klok aan de andere kant, die gedurende het gesprek gezwegen had, zei nu: “ Dwaas! Waarom luister je naar zulke woorden? Die oude klok is al jaren ongelukkig. Niemand wil haar kopen. Ze staat maar in de winkel en wordt stoffig. Omdat ze zo ongelukkig is, probeert ze iedereen ongelukkig te maken.”
“Maar” de nieuwe klok snakte naar adem, “ze heeft gelijk. Ik moet haast 63 miljoen tikken per jaar afwerken. En ze hebben gezegd dat ik wel meer dan 100 jaar zou moeten werken. Weet je wel, hoeveel tikken dat zijn? Zes miljard 300 miljoen; dat kan ik nooit!”
“Hoeveel moet je tegelijk tikken?” vroeg de wijze oude klok.
“ Wel, ik denk één tegelijk,” antwoordde de nieuwe klok
“ Nu dan. Dat is toch niet zo moeilijk? Probeer het maar, samen met mij. Tik-tak, tik-tak. Zie je wel hoe gemakkelijk het is? Maar één tegelijk.” De klok begreep het en ze zei: “ Ik geloof dat ik het wel kan. Vooruit dan maar.” En ze begon weer te tikken.
“Nog iets,” zei de wijze oude klok. “Denk nooit aan de volgende tik, voordat je de laatste getikt hebt.” Voor zover ik heb begrepen, was dat 75 jaar geleden en de klok tikt nog heel regelmatig, één tik tegelijk.
Toen Jezus tegen zijn discipelen zei: “ Weest daarom niet bezorgd voor de dag van morgen, want die dag zal voor zichzelf zorgen,” zei Hij eigenlijk: “Probeer niet tegelijkertijd de last van vandaag en van morgen te dragen.
(uit: “Vertrouw op God” van Corrie ten Boom)
Met liefs,
Bea.