Kerst van een GerGem-meisje

Hoe noem je een christen die geen Advent of Kerst viert? Nou, dat ben ik. Maar voordat je schrikt of me raar aankijkt, laat me het uitleggen. Ik houd namelijk wél van lichtjes in de donkere wintermaanden—dat maakt me echt blij.

💖 En ook van planten met bloemen! Zelfs kerstbomen met ballen maken me blij, al heb ik zelf geen kerstboom in huis.

Twee jaar geleden kreeg ik van mijn man een Hue-verlichtingssysteem cadeau. Hij hing zelf de lampjes op, en met een app op mijn telefoon kan ik nu de kleuren aanpassen. Als het buiten vroeg donker is, tik ik even op mijn scherm en voilà: de kamer vult zich met een gezellige gloed. Achter de bank hangt zelfs een lichtstrip die mee kleurt met de rest. Het voelt soms alsof ik mijn eigen lichtshow heb. En het mooie is, die lichtjes blijven branden—het hele jaar door.

Mijn moeder was ook gek op lichtjes. Ze zei altijd: “Ik ben net een ekster, ik word aangetrokken door alles wat glimt.” Misschien heb ik dat wel van haar.

Maar Advent en Kerst vier ik niet. Ho stop, ik voel me verbonden met zusters en broeders die de geboortedag van de Messias vieren-op-z'n-ècht. Daarom deel ik speciaal voor jou, als jij zo iemand bent de boekenblog van mijn vriendin Lieneke, over advent. 

👉 Bloggen over Boeken

Mijn beslissing om geen Advent en Kerst te vieren is een allergische reactie op hoe het er vroeger in mijn kerk aan toeging. Ik bid om een stukje genezing zodat ik minder heftig reageer.

🎧 Ik luister online één kerstpreek mee op eerste kerstdag, zodat we samen kunnen napraten over wat mijn man hoorde. Maar dat valt echt niet onder de categorie “Advent & Kerst vieren zoals een reformatorische christen dat gewend is te doen.” 😉

Kerst van een GerGem-meisje

Als GerGem-meisje ging ik tijdens de kerst dagen niet één keer, niet twee keer, maar drie keer naar de kerk want heel misschien, zou Jezus geboren worden in de beestenstal van mijn hart. Dat wist je natuurlijk niet helemaal zeker. Maar als je in de kerk zat, had je best een kans dat het zou gebeuren toch?

Een menskind moet ontdekt worden aan die beestenstal – hoe smerig het er vanbinnen uitziet.

En als de Heere dan afdaalde in de prediking deed Hij het kerstkind voor je uit de doeken, en mocht je een glimpje opvangen van het grote wonder dat Hij ook voor jou gekomen was. Niet dat je er iets van bezat want dat ging zomaar niet. Daar ging een hele weg aan vooraf.

Ik hoorde het niet. Ik droomde mezelf de kerk uit en daarom vond ik het als klein kind heel fijn in de kerk. En lekker warm. Maar toen de Heilige Geest me aan de beestenstal ivin binnen ontdekte luisterde ik alsof mijn leven er van afhing. 

Uit een kerstpreek van toen (ja, vorige eeuw) 👀

Daarom legt Maria Hem in de kribbe om Zijn werk te gaan doen voor haar, die Hem zag en koesterde. Maria, die blij was en toch doorleefde dat haar schuld nog betaald moest worden. Wie vat dat nog in Kootwijkerbroek? Zij gelooft dat Hij de prijs nog betalen moet. Zijn gangen beginnen pas. Zij weet het, nu zij iets van Zijn arbeid als schuldenaar aan Gods recht aanvaardt. De openbaring van Christus maakt nog niet vrij van de schuld en de zonde. Dat zie je bij Maria. Daarom legt zij Hem in de kribbe, het werk moet nog gebeuren...

Zo leidt de Heere zijn volk in de standen van het genadeleven van de ene weldaad naar de andere weldaad. Wanneer wij het standelijke leven uit de prediking wegnemen, is er geen voedsel meer. Dan groeit het nabijkomende leven en het ware volk zit te kwijnen in de kerk.

Ik kwijnde ook in de kerk. Niet omdat ik bij het ware volk hoorde maar omdat ik dacht dat ik er niet bij hoorde. Ik haalde de maat niet.

Mijn moeder huilde vaak na de preek. Mijn vader probeerde haar dan te troosten door te zeggen dat het niet in de Bijbel stond wat de dominee zei. 

Een kerstboom? Verboden. Kerstversiering? Uit den boze. Dat deden alleen de hervormden, katholieken en geref-verkeerden. Maar als kind kreeg ik tijdens het kerstfeest op school wél een sinaasappel en een boekje over poesje Marja. Misschien is dat waarom ik nu zo van boeken houd waarin poezen de hoofdrol spelen. Inmiddels heb ik vijf poezenboeken, en die lees ik allemaal uit in december.

🐱 Hieronder een foto van poesje Marja uit 1972 

Ik kon net lezen, en dit was het eerste boek dat ik ooit kreeg. Ik koesterde het met heel mijn hart. Telkens weer las ik het avontuur van poesje Marja, en ik dacht: later neem ik een poes, en die noem ik ook Marja.

En nu vraag ik me af: heb ik door Kerst helemaal los te laten, het kind met het badwater weggegooid?  Ik weet het niet. 

Wat ik wél weet, is dat ik met mijn kerst-allergie mag schuilen onder de vleugels van mijn God en Vader. Ja, door Christus Jezus, die ooit in Bethlehem geboren werd om de zonde weg te nemen. Hij werd beloofd aan Israël. En Hij kwam. En Hij… Kijk, over Hem raak ik nooit uitgepraat of uitgewonderd.

Ik kom jouw kerststerren (die rode – heb jij zo’n plant) niet plukken, hoor. Iedereen mag kerstvieren. Grapje. Maar als je naar mijn kerst-loze stukje grond kijkt, dan weet je precies waarom het er zo kaal uitziet. Dat ik wel van lichtjes geniet, is ook duidelijk toch?

Bij deze vraag ik een gebed voor mensen zoals ik… die proberen, met alle liefde, op de juiste manier om te gaan met de triggers van het verleden.

---

🐱 Hou jij ook van poezenboeken?
✨ Vier jij kerst? 

🕯️  Hoe dan?