Als jonge vrouw, midden in mijn verkeringstijd, stond ik vaak voor mijn kledingkast met één vraag in mijn hoofd: ‘Is deze kleur wel gedekt genoeg voor een kind van God?’
De precieze betekenis van "gedekt" ben ik een beetje kwijtgeraakt, ik weet nog wel dat het dragen van gedekte kleuren gezien werd als een uiting van bescheidenheid, in de Gereformeerde Gemeente.
😅 Hieronder een foto van mij in 3 versies.
De verzadiging is een maat voor de zuiverheid van een kleur. Kleuren met een hoge verzadiging heten levendig, fel, helder of diep. Kleuren met een lage verzadiging heten gedekt, flets of grauw. Monochromatisch licht heeft een verzadiging van 100%. Zwartwitbeelden (grijstinten) hebben een verzadiging van nul.
De Kleur van Vroomheid 🌑
In de Gereformeerde Gemeente in Kootwijkerbroek, waar ik opgroeide waren zwart, donkerblauw, en donkergrijs de tinten van doorleefde vroomheid. Levendige kleuren werden als verdacht beschouwd—“ te evangelisch”. Iets met: juichend christendom, waar men op neerkeek. Mensen, die er met een gestolen Jezus vandoor waren gegaan.
Op de foto hieronder: mijn moeder komt uit de kerk (niet op zondag; op zondag mochten wij geen foto's maken)
Rode jas wordt zwarte🎨
Rood was mijn favoriete kleur. Ik hield honderdduizend-veel van mijn dikke, rode winterjas met diepe zakken. Maar toen de Heilige Geest mij aan mijn zonden ontdekte, voelde ik dat het donkerder moest en verfde ik mijn jas zwart in de wasmachine. Ik wilde zo graag bij het "arme volk van God" ❤ horen, dat ik mijn kledingkleur aanpaste. De metamorfose van rood naar zwart mislukte. Mijn jas werd donkerpaars. En weet je, die donkerpaarse jas vond ik mooier dan zwart… misschien zelfs beter dan rood, want mijn moeder zei dat rood me bleek maakte.
❤ Het "arme volk van God" waren de echte kinderen van God. Je had ook mensen die dachten dat ze er al waren: degenen die zeiden dat hun zonden vergeven waren. Dat waren geen echte kinderen van God want zij hadden niet met Gods recht van doen gehad. "Arm" volk komt van Zacharia 3:12 waar de HEERE zegt: Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk
💕 Hieronder ik in het oranje en ik het rood. Mijn moeder breide deze prachtige trui met Yesterday erop. Zij wist niet wie de Beatles waren.
Ik wel 😂
Over de rode jas (vervolg)
Later zei mijn dominee: “Ik heb je zien veranderen. Dat rode jasje ging uit.” Blijkbaar sprak de verandering van kleur voor zich. Het was een teken dat ik rouwde over mijn zonden. We praatten niet veel over geestelijke dingen in Kootwijkerbroek maar de kleur van je kleding sprak een eigen taal.
Verkering en Bloemetjes🌸
En toen kreeg ik verkering... Toen stond ik, zoals ik deze blog begon, vaak voor mijn kledingkast met één vraag in mijn hoofd: ‘Is deze kleur wel gedekt genoeg voor een kind van God? En vind hij me mooi in "dit" ?’ Ik kreeg opeens liefde voor bloemetjes en besloot ik mijn assortiment uit te breiden: mille fleurs in allerlei kleuren.
Foto hieronder: Ik kon maar geen genoeg van die bloemetjes krijgen! 💐 Ik naaide zelfs een rok met een prachtige bloemetjespatroon.Zomer 1990.
Kleuren en Veranderingen🌷
Ik vond een stukje terug waarin ik, als 23-jarige, iets uitleg over kleren en gedekte kleuren. Dit is was ik schreef
Van buitenaf hoor je het vaak: “Daar bij de Gereformeerde Gemeente gaan ze helemaal in het zwart!” Dat is niet helemaal waar voor alle GerGems. Maar in Kootwijkerbroek verwachten ze wèl dat je in donkere tinten gekleed gaat om te laten zien dat je écht bekeerd bent.
Voor mezelf is dit de afgelopen vijf jaar een worsteling geweest. In het zwart zie je me niet meer, al geloof ik nog steeds dat christenen netjes en eenvoudig gekleed moeten gaan. Niet op een manier die de wereld irriteert, maar ook niet zo opvallend dat je medegelovigen-die-in-zwart-geloven zich eraan storen.
Op zondag draag ik in de kerk meestal een donkerblauw mantelpakje met een witte blouse eronder. Geen zwarte jas en hoedje meer. Maar zodra ik thuis ben, kleed ik me om en trek iets aan waar ik me lekker in voel.
Kleding is meer dan uiterlijk; het vertelt iets over je hart. Bijvoorbeeld bij het Avondmaal. Daar kun je toch niet in het kakelbont verschijnen? Al zijn er vast mensen die daar anders over denken. Een tijdje geleden las ik een stukje van ds. Pieters. Hij schreef dat de Bijbel ons niet voorschrijft welke kleur het beste is. Hij wees op de bloemen: de Heere gaf ze om van te genieten. Dus waarom zou je zelf geen kleurig en fleurig kledingstuk mogen dragen? Tegelijkertijd wees hij erop dat in de Bijbel ook de gedachte voorkomt dat zonde zo ernstig is dat mensen dat in hun kleding willen uitdrukken. We zingen immers:
’k Ben, door Uwe wet te schenden,Krom van lenden,Vol van druk, benauwd van hart;Zeer gebogen en verslagen,Moe van klagen,Ga ik al den dag in ’t zwart.
----
Verder kwam ik niet met schrijven
Ik besloot wat plaatjes te plakken in mijn verhaal op Instagram over dit onderwerp. 📲✨ Ook deelde ik een poll met vragen om interactie te creëren. 🎭🗳️
📝 De blog van vandaag geeft een kijkje achter de schermen van het schrijfproces: een stukje cultuur van de kerk in Kootwijkerbroek, waar ik opgroeide. Ik ben bezig met research daarover. 🏡🙏 Alle info is welkom.
Iemand vroeg: "Hoe denk je nu over kleren en kleuren, rokken en broeken?" Nou, dat antwoord blijft nog even in de wasmand liggen. 🧺😉
Maar als je je verveelt, kun je altijd wat plaatjes kijken op mijn fotoblog. 📸✨ Daar staan ook selfies op
🔗 Hier is de link: Moment, Frozen in Time en ik heb Kostbaar ook nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Super dat je reageert! 😄