Waarom ik een tijdje niet heb geschreven (emoties omarmen)

Ik ben er nog!

Zoals jullie misschien gemerkt hebben, was ik een beetje afwezig op deze blog de laatste maand. Het leven kan soms een beetje ingewikkeld worden, vooral als er dingen gebeuren die je wereld op z'n kop zetten.

Emoties omarmen in tijden van verdriet

In mijn geval was dat het overlijden van mijn schoonvader. Als iemand overlijdt ziet het leven er anders uit en gaan dingen schuiven. Of bepaalde herinneringen komen terug (bij mij aan het overlijden van mijn eigen ouders). Daarnaast speelden er nog wat andere dingen, zoals een splitsing in mijn huidige kerk, waar ik veel hoofdbrekens over heb. Maar genoeg over dit soort zware onderwerpen.

Creativiteit is er nog
Ik voel me gelukkig nog steeds creatief (en zolang ik dat voel gaat het goed zei ooit iemand). Ik werk met mini-beetjes aan mijn boek en er speelt daarnaast ook een ontspannen verhaal over een meisje en haar lieveheersbeestje door mijn hoofd. Dus geen zorgen, ik ben niet gestopt met schrijven!

Mijn natuurblog leeft op
Maar soms gaat het leven anders dan gepland. Niet soms. Vaak! Ik beweeg mee. Ik voel wat ik voel en laat mijn hoofd af en toe leeg waaien terwijl ik fiets of wandel. Dat is de reden waarom ik momenteel iets meer actief ben op mijn natuurblog.

Hopelijk tot snel!

Doe ook mee met de Huisvlijt Linkparty