Ik waande me in de Middeleeuwen ...

Barbarossa Sword of War
Maandagavond keek ik samen met mijn dochter naar het eerste deel van Barbarossa Sword of War.  Ik heb deze DVD speciaal gekocht om met mijn eigen ogen te zien hoe de oorlogen en het leven op het platteland en aan het  hof er toen aan toe ging in de vroege Middeleeuwen. Om kippenvel van te krijgen!  De geluiden, de kleuren, de costuums ... Wow! Ik waande me in de Middeleeuwen.

(Natuurlijk is het niet leuk voor mijn dochter als ik de film steeds stopzet, om op te schrijven hoe een kar eruit ziet.

 Of iets anders.

 Dus kijk ik binnenkort het eerste deel opnieuw.)

Stukjes tekst uit Trouw aan jou.
Verder ben ik tussendoor heel druk bezig met het klaarmaken en nakijken van de Trouw aan jou tekst. En deze keer trakteer ik jullie op wat snippertjes van het verhaal in mijn blog.

Uit de proloog  van Trouw aan jou.

‘Amai, we mogen de naam niet noemen voordat het deerntje gedoopt wordt!’ zegt ze afkeurend. ‘Een boze geest zou het horen en zich meester maken van het kind.’ Beschermend drukt ze het ingebakerde popje tegen haar boezem.

‘Leg haar in mijn armen’, zegt de hertog van Brabant en hij recht zijn rug. Met zijn staalblauwe ogen dwingt hij haar te gehoorzamen. ‘Het is goed dat ik haar vasthoud, terwijl ik haar naam voor de eerste maal genoemd wordt.’

‘Maar heer…’

‘Zeg iedereen in het kasteel dat er een jongedochter is geboren!’ Hij wijst met zijn hoofd naar de deur. ‘En laat ons alleen.’ 

 

                                                    Uit hoofdstuk 3 van Trouw aan jou.

‘Kijk!’ zegt moeder en samen buigen ze hun hoofd over de met zilverdraad geborduurde boekenlegger, die moeder omdraait. Losse draadjes bungelen slordig naar beneden aan de achterkant.

‘Soms hebben moeders een voorgevoel. Angst verlamt hun hart en ze voelen hun beenderen beven.’

‘Waarom dan?’ vraagt Genoveva, ‘er is toch niets aan de hand?’

Moeder wijst naar de slordige achterkant van het borduurwerk. ‘Ik voorzie veel knopen in je leven, lieve kind, maar denk eraan dat God het hele borduurwerk veilig in Zijn hand houdt. Hij weet de bedoeling van jouw leven. Vertrouw op Hem.’

Genoveva zuigt haar onderlip naar binnen en bijt er zo hard op dat het pijn doet.

‘Ik geniet van het leven, moeder!’ zegt ze ten slotte. ‘God heeft mij rijk gezegend, want ik lijd geen honger en ik heb leren lezen en schrijven. Ik kan zelfs Latijnse teksten vertalen. Ik geef de armen van onze overvloed en weet hoe de bloemen en planten heten en waarvoor ze dienen.’ Handig draait ze het borduurwerk om, met de mooie kant naar boven. ‘Mijn leven is net als deze zilveren steekjes, op een helder stukje stof. Maak me alstublieft niet bang, moeder …’  

 

Uit hoofdstuk 11 van Trouw aan jou.

‘Hier is het!’ zegt één van de mannen opeens.

Genoveva blijft stokstijf staan en staart naar de kleine, open plek die omgeven is door hoge dennenbomen en duistere olmen. Het licht van de maan werpt een vreemde gloed op het lange gras, alsof er een witte waas over ligt: een sluier van mist. Dit kon wel eens een oude offerplek zijn! Zo lang is het nog niet geleden dat het heidendom verdreven is.

‘Kniel neer!’ zegt de man met het zwaard kort.

Genoveva zakt op de koude grond.

‘Geef dat kind hier en jij, Heinz, blinddoek haar … waar is de doek?’ Met een snelle greep trekt hij het zwaard uit de schede en heft het omhoog. ‘Geef dat kind!’ roept hij en hij grijpt naar het blote armpje, dat uit de doeken steekt.

‘Nee!’ gilt Genoveva en ze knelt Smartenrijk tegen haar borst. ‘Nee!’ Wanhopig kijkt ze omhoog naar de sterrenhemel en huilt: ‘O God, laat mij sterven als het moet – maar redt mijn kind, alstublieft … redt mijn kind.’

‘Ophouden!’ snauwt de man. ‘Het moet gebeuren zoals het besloten is, geef hier dat kind!’

‘Nee!’ jammert Genoveva. ‘Hoe kunnen jullie dit arme kind vermoorden! Wat heeft het voor onbehoorlijks gedaan? Ik zal sterven, kijk … hier is mijn ontblote hals maar laat mijn kind leven! Breng het naar mijn ouders … of als jullie dat niet durven, laat mij dan in leven omwille van het kind. Ik zal dit woud mijn hele leven niet meer verlaten, dat beloof ik. Nooit kom ik meer onder de mensen, echt niet. Kijk toch hoe ik, uw gravin, voor u kniel.'

 

 Plaatjes zijn van Pinterest

 

Heeft iemand nog een goed tip voor een krachtige film

(of boek) met veel middeleeuws leven?