Dat hobbelt nog al hè?
Ja, best wel. Zo'n kar is niet zo geriefelijk maar alles is beter dan lopen. Waarom kom je me net nu ondervragen. Ik heb al mijn aandacht nodig.
Hoezo?
Zucht. Zie je twee mannen dan niet? Jeremias, die we toevallig tegenkwamen met zijn kar. En Copkin. Hij begeleidt me naar mijn doel. Ze mogen elkaar niet. Ik voel het. Jeremias denkt dat hij bepaalde rechten heeft omdat zijn moeder mij opving na de stadsbrand. Hij is aardig hoor. Maar ...
Maar?
Hou op, zie je Jeremias niet naar Copkin loeren? Straks komt hij er nog achter?
Waar achter?
Dat ... eh, eigenlijk wil ik dat niet hardop zeggen maar Copkin is degene die me maandenlang vasthield. In het heidedorp. Hij is één van de zonen van de roversfamilie waar iedereen zo geheimzinnig over praat.
Heidedorp is een rovershol?
Een soort dorp van hutten, half onder en half boven de grond. Het was ... heel erg daar totdat ik ophield met tegenwerken en net deed of ik me thuis voelde.
Wat betekent Copkin voor jou?
Niets.
Je wordt rood!
Nou, eh ... op een nacht had ik genoeg moed verzameld om te ontsnappen en net op dat moment had Copkin het door. Hij was erg boos op me totdat ik hem mijn verhaal vertelde ... Ik, ik weet dat hij iets voor mij voelt. Maar dat kan toch niet? Ik zal nooit verliefd worden op de zoon van een verbannene. Hij begeleidt me op mijn verdere zoektocht naar mijn zus. Ze is melaats en ik weet niet waar ze heengebracht is ... Heb jij haar soms ergens gezien?
Gaan jullie naar het melaatsenhuis?
Dat is de bedoeling.
Weet Jeremias ervan, van je zus?
Nee, ik ben niet zolang daar geweest en heb niets verteld over mijn melaatse zus. Misschien was ik anders weggestuurd.
Nou, als Copkin en jij van hem afwillen ...
Ja, daar zat ik ook aan te denken. Maar ja ... even meerijden op deze kar met paarden ervoor is ook wel handig. Nog even wachten, denk ik.
Wat doe je als je inderdaad je zus in het melaatsenhuis ontdekt?
Praten natuurlijk. Ik wil alles weten. Hoe ze het vond om opgesloten te zitten in een kamer op de zoldering, of ze weet waarom vader haar verstopte en nog veel meer dingen. Praten dus. Als zij dat wil. Maar eerst gaan we in het gindse dorp wat eten. Als ik nou in de herberg vertel wat onze reisplannen zijn aan Jeremias ben ik hopelijk van hem af.
Hij ziet er wel goed uit
Aarzelend: ja. Maar ik, nou ja ... ik weet het niet. Copkin heeft me veel vertelt over hoe hij was als jongetje. En over de verbanning van zijn ouders. Hij is een gevoelige man.
Dat zou je niet zeggen
Toch is het zo. En hij gaat tenminste met me mee. Toen ik bij Jeremias ouders logeerde lieten ze me vertrekken zonder begeleiding. Jeremias had me moeten begeleiden, net als Copkin nu doet. Copkin ziet er dan misschien een beetje vervaarlijk uit, hij heeft een hart van goud.
Je bent verliefd
Plaag me niet zo. Hé ... kijk eens daar. Een stelletje bedelaars maar ... ze hebben knotsen! Help, Copkin ...
leuk aritha..ik zal echt tijd nemen om dit te volgen..ik vindt het prachtig! heeft u uw facebook account verwijdert? geeft niet..ik volg u blog ook..groetjes en liefs uit arnhem
BeantwoordenVerwijderenGracias, dulce que lea mi blog. Liefs van mij.
VerwijderenHallo,
BeantwoordenVerwijderenDat is nou eens een leuke manier om een deels vastgelopen verhaal nieuw leven in te blazen. Het lijkt inderdaad alsof alles zich nu in het heden afspeelt. Hopelijk heb je nu voldoende inspiratie om opnieuw de pen vlot te hanteren. En ja, verliefd... wie is dat niet eigenlijk hé. Alhoewel, natuurlijk, de eerste keer... dat is al een heeeeeele tijd geleden!
Dank je wel voor je reactie. ja, net of het verhaal dichter bij komt hè?
VerwijderenOrigineel hoe je dat doet. Had ik niet bedacht!
BeantwoordenVerwijderen