Aritha's Schrijfblog: Waarom ik huilde bij het graf (herinnering)

Ik schreef een blog over madeliefjes vandaag. Nee niet hier, maar ergens anders. Wat je hier leest is er wel mee verbonden, zoals de twee musjes hieronder op de grafsteen.

De andere helft

Heb je deze blog uit? Bezoek dan de andere helft: klik op de laatste gele link

Op een dag moest een dominee het woord voeren op de begrafenis van een oude man, die hij niet van hart tot hart kende, hoewel het een schaap van zijn kudde was.

De toon van de dominee was ernstig, zijn woorden waarschuwend. Hij had geen hoop voor de oude man. Hij vond de man wel beminnelijk, maar beminnelijkheid brengt niemand in de hemel. De oude man was volgens hem hoogstens een bekommerde maar dat was niet genoeg voor de nimmer eindigende eeuwigheid.

Ik kende de oude man goed. Hij was mijn vader.

Een paar maanden later moest de dominee opnieuw spreken, nu op de begrafenis van een geliefde oudere dominee. Ik was erbij. De dominee prees zijn oude broeder de hemel in, en sprak lang en breed over "deze grote in Israël" die ons ontvallen was.

Ik maakte me los van de luisterende mensen en vluchtte naar het graf van mijn ouders, een klein eindje verder maar. Daar huilde ik bitter. Niet alleen om mijn vader maar ook om deze dominee.

5 jaar later

Ik zit op het bankje vlak bij het graf van mijn ouders en de zon schijnt op de madeliefjes in het gras. Ik denk aan een stukje dat ik over madeliefjes las in een christelijk boek... Als ik thuis ben, zoek ik het op en lees ik het nog een keer.

God ziet het

God ziet het toch; het kleine, het zwakke... het onaanzienlijke

En het onedele der wereld, en het verachte heeft God uitverkoren, en hetgeen niets is, opdat Hij hetgeen iets is, te niet zou maken; opdat geen vlees zou roemen voor Hem maar uit Hem zijt gij in Christus Jezus, Die ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid, en heiligmaking, en verlossing; opdat het zij, gelijk geschreven is: Die roemt, roeme in den Heere. 1 Korinthe 1:28-31 [1]

---

Wat mag je wel delen en wat niet?

Wanneer je over een begrafenis schrijft waarbij nare dingen gezegd werden door de dominee, mag je dit in principe beschrijven. Maar het is wel belangrijk om rekening te houden met enkele juridische en ethische overwegingen:

Waarheidsgetrouwheid: Zorg ervoor dat wat je beschrijft waarheidsgetrouw is. Het verspreiden van onware informatie kan leiden tot beschuldigingen van laster of smaad. Wat er gezegd werd op deze begrafenis valt te checken.
Privacy: Hoewel de uitspraken van de dominee tijdens een openbare gelegenheid zoals een begrafenis zijn gedaan, is het belangrijk om de privacy van de hoorders (mezelf dus) te respecteren. Dit geldt vooral als de uitspraken specifieke personen betreffen.
Respect: Het schrijven over gevoelige onderwerpen zoals een begrafenis vereist een zekere mate van respect en voorichtigheid. Het is belangrijk om na te denken over de impact die jouw woorden kunnen hebben op de nabestaanden en andere betrokkenen. Sja, dit keer ben ik de nabestaande en schrijf ik vanuit mijzelf.
Auteursrecht: Hoewel auteursrecht doorgaans niet van toepassing is op gesproken woord tijdens een begrafenis, is het goed om bewust te zijn van de manier waarop je informatie van anderen gebruikt in je schrijfwerk. Is het waarheidsgetrouw?

🌼 Waarom ik zo van madeliefjes houd (tweelingszusje van deze blog)

[1] Ik koos voor de Statenvertaling omdat mijn vader die las