Een schrijfboek en het doorbreken van een saaie monoloog.

Gisteren las ik in Eekhoorntje op lange weg over vrije indirecte rede (weergave van iemand gedachten in de vorm van indirecte rede). Het lijkt meer op spreektaal dan verhalende tekst en het geeft mij de ruimte om de lezer te laten zien wat de hoofdpersoon denkt en voelt zonder steeds 'zegt ze, denkt ze, vindt ze' te vermelden. Ik maak gelijk even reclame voor dit boek. Ik heb er ontzettend veel uit geleerd.

Ik was dus heel enthousiast over die vrije indirecte rede en ploeterde vanmorgen in vogelvlucht mijn manuscript door om 'het' hier en daar toe te passen. Tot mijn verrassing hoefde dat niet. Ik had er al gebruik van gemaakt. Nou ja.
Het is een kwestie van smaak om gebruik te maken van de vrije indirekte rede. Maar in het hoofdstuk waar ik nu mee bezig ben, paste ik het vanmorgen heel bewust toe omdat Genoveva's wanhopige monoloog in de gevangenis een beetje te doorbreken.

Als je een voorbeeld wilt zien van de vrije indirecte reden, wil ik wel wat schrijven maarre...de tekst van Genoveva van Brabant geef ik echter nog niet prijs!