Mijn betovergrootvader schreef een boek

Deze week dook ik diep in de boeken, allemaal ter inspiratie voor mijn schrijfwerk. Maar één werkje trok echt mijn aandacht: het levensverhaal van mijn betovergrootvader. Het is een dun boek, dat hij zelf heeft geschreven, en daar blog ik vandaag over..

💖 Titel: "Uit genade zalig geworden."

Moe van opa's "geloofsbeleving"

Door middel van zijn boekje kwam ik opnieuw terecht in de wereld van de Ledeboerianen en de kruisgezinden. Ik werd moe van wat ik las. Ook omdat er herinneringen terugkwamen, uit de tijd dat ik dit boekje las, als 18 jarige. Ik werd er opnieuw een beetje down van

Hup, naar buiten. Pauze, mijn hoofd leegmaken. Ik ging lekker in de zon liggen! Een merel floot en boven mijn hoofd dreven de witte wolken als scheepjes voorbij. Ik dacht aan Jan Geense, die ook een boot had.

Dromen over opa Jan

In mijn droom stond ik op de dijk langs de Schelde, de eerste stralen van de zon kleurden de lucht. Een bootje doemde op in de ochtendmist en pas toen het dichterbij kwam, herkende ik mijn betovergrootvader, omgeven door een stralende gloed. 

"Opa Jan, opa Jan," riep ik uit.

Hij sprong uit zijn bootje en klom moeiteloos de dijk op. "Ik heb uw dagboek gelezen," begon ik, "en ik ben er zo naar van. Het lijkt alsof zondenvergeving door de Heere Jezus niet genoeg is, alsof er een speciale ervaring nodig is."

Een spoor van verdriet trok over zijn gezicht. "We waren eenvoudige mensen, leerden van elkaar en van de Bijbel," antwoordde hij, "maar weet je... de helft was me niet aangezegd.Als ik toe wist wat ik nu weet..." Opa wees naar het titelblad van zijn boek: "Uit genade zalig geworden, dat is het. En wat Ledeboer zei dat klopt: Zoek Jezus veel, zoek Jezus vroeg, wie Jezus vindt, die heeft genoeg." Hij gaf me een zoen op mijn wang en stapte weer in zijn bootje. Ik blijf hem nakijken tot de gouden mist hem opslokte.

En toen schrok ik wakker

Twee snippets

Deze week schreef ik twee snippets over het boekje van mijn betovergrootvader. Die deelde ik op mijn instagram: Refo Columns

◄ ◊ ► ◄ ◊ ► ◄ ◊ ► ◄ ◊ ► ◄ ◊ ►

Oude taal: Tale Kanaäns

Engels: Christianese

Opa's boekje geschreven in een oude taal. HIj gebruikt veel verkleinwoordjes, symboliek en verwijzingen naar de Statenvertaling. Men noemt dit de Tale Kanaäns. 

"O, ik dacht zoo terwijl ik mij waschte: mocht ik ook eens gewasschen en gereinigd worden. Och mocht ik eens een klein blijkje van dien dierbare Heere Jezus, Die de voeten gewasschen heeft van Zijn dicipelen , ontvangen. Die Hij liefgehad heeft tot het einde toe. O, reinig mij van den verborgen mensch des harten en wees Gij Koning over mijn harte, o Heere. En wees mij nabij, mij arme stoppel. O, dat wij nog eens een groetje van dat lieve Lam mochten krijgen."

👇 Hieronder hetzelfde stukje in bijna-gewoon Nederlands.

Tijdens het wassen van mijn gezicht dacht ik: "Wat zou het groot zijn als ik ook eens gewassen en gereinigd zou worden. Och, mocht ik eens een klein blijk (van liefde) van die dierbare Heer Jezus ontvangen, die de voeten van Zijn discipelen heeft gewassen en hen liefhad tot het einde toe. O reinig mij van de verborgen zonden in mijn hart en wees U Koning over mijn hart, o Heere. Wees mij nabij, mij arme stoppel. [1] Och, dat ik nog eens een levensteken van het lieve Lam mocht krijgen."

Hoe hij zichzelf zag

[1] "Stoppel" is het deel van een korenhalm dat na de oogst boven de grond blijft. In de herfst worden stoppels ondergeploegd om de grond te verbeteren. "Opa Jan" had de gewoonte om zulke benamingen aan zichzelf te geven. Hij noemde zichzelf ook: Jan Bederf, Jan Besmetting en Jan Verdroogd.

Met Gods woorden spreken

Ik word verdrietig van die namen. Hij klinkt nederig en dat is op zichzelf misschien iets goeds. Maar ik denk dat we als gelovigen vooral met Gods woorden moeten spreken want Zijn woorden weerspiegelen onze nieuwe identiteit:

1 Johannes 3:1 Zie, hoe groot is de liefde die de Vader ons gegeven heeft: dat wij kinderen van God worden genoemd.

💓 Maar ik begrijp hem wel

© 2024 Aritha. Alle rechten voorbehouden