Er zijn gesprekken die je bijblijven.
Deze aflevering van The Deep Dish Podcast – Going to Church When It Hurts is zo’n gesprek. Drie vrouwen spreken over kerkelijke pijn — niet afstandelijk of theoretisch, maar betrokken, en tegelijk stevig geworteld in de Schrift.
.jpg)
Officiële beschrijving (vertaald):
Melissa en Courtney praten met Megan Hill* over hoe Gods Woord ons helpt de diepe pijn te begrijpen die kan komen van Gods eigen mensen. Ze bespreken waarom kerkpijn zo pijnlijk is en ook waarom we, wanneer we gewond zijn, niet gelijk weg moeten lopen. Ze praten erover hoe je kunt onderscheiden wanneer het juist is om een gemeente te verlaten en hoe je troost vindt in Gods Woord. Luister naar deze aflevering als je ooit kerkpijn hebt meegemaakt of als je wilt zorgen voor wie dat hebben.”
Wat mij treft, is de toon.
Geen verdediging van “de kerk”, maar ook geen cynisme.
Ze spreken als mensen die weten dat het lichaam van Christus kwetsbaar én kostbaar is. Ze erkennen verschillende lagen van pijn, van misverstanden tot echt onrecht, zonder te goedkope oplossingen te geven.
En ze blijven steeds kijken naar Christus.
Niet als een theorie boven de pijn, maar als levende Herder van een gebroken kudde.
Hun woorden gaven me het vertrouwen terug, dat Hij Zijn bruid reinigt, draagt, corrigeert, en bewaart, ook via gewone broeders en zusters, ook via liturgie in de kerkdienst, ook via samen zingen.
Eén zin die bleef hangen
Ee'm van hen haald Jackie Hill Perry** aan, die ooit zei dat God de kerk gebruikte om haar kerkpijn te genezen. Het werd niet cliché. Er was ruimte voor nuance: soms moet je écht weg; veiligheid en waarheid zijn niet onderhandelbaar. Maar heling gebeurt vaak niet in isolatie, en niet in “ik volg Jezus maar niet Zijn mensen”, maar door andere gelovigen, in de gemeenschap van Christus.
Wie nooit een gezonde kerk heeft gekend, moet het leren middenin een gezonde. En dat kost tijd.
💔 Ik vond dit een waardevol stuk vooral omdat ik me nog niet gehecht aan een nieuwe gemeente na een scheuring.
Een gebeds-tip
Wat mij het meest raakte, was dit:
één van de vrouwen vertelde dat ze bidt voor mensen die haar pijn hebben gedaan — niet alleen om hun scherpe kanten nu, maar om wie ze in Christus zullen worden.
Ze probeert hen te zien zoals ze straks zullen zijn: geheeld, vernieuwd, vrij. En dan bidt ze in die richting. Niet vast aan het nu, maar met het oog op Gods eindwerk in iemand.
Niet wegkijken van zonde, maar ook geen blijven hangen in pijn: bidden met eeuwigheidsperspectief. Dat ervaarde ik vorige week niet als naïef positivisme, maar volwassen geloof. Geen roze bril over zonde, maar wél weigeren te geloven dat het nu het laatste woord heeft.
Waarom Ik dit een fijne aflevering vind
Deze aflevering helpt me ademen.
Het erkent pijn zonder die te koesteren.
Alle drie de vrouwen spreken vanuit hun liefde over Christus’ lichaam zonder het te idealiseren.
En de podcast geeft woorden aan iets dat ik soms kwijt ben:
hoop voor de kerk, juist als je gewond bent.
Warm aanbevolen voor wie gebukt gaat, voor wie naast iemand wil lopen, voor wie weer voorzichtig naar de kerkdeur kijkt en denkt: zou het kunnen? Ooit?
Hier is de link (Engelstalig):
🎧The Deep Dish Podcast — Going to Church When It Hurts
Gespreksvragen bij de aflevering (vertaald voor jou)
- Hoe definieer je kerkpijn?
- Wat maakt kerkpijn anders dan andere soorten pijn?
- Welke voorbeelden van kerkpijn vinden we in de Schrift?
- Hoe kun je iemand troosten die geneest van kerkpijn?
- Hoe weet je wanneer het juist is om een gemeente te verlaten?
- Hoe helpt Gods rechtvaardigheid je om hoop te houden, zelfs als er geen erkenning of herstel is in dit leven?
Of twee. Of alle?
Ik zou dat écht waarderen. 💚
Je hoeft de podcast niet te hebben geluisterd,
jouw eigen ervaring telt.
Laat gerust iets achter 👇
Elke reactie is welkom.
Ook anoniem
* Megan Hill in deze episode, is de auteur van: Zuchten op Zondag
** Let’s Talk: Overcoming Church Hurt
Hoi aritha,
BeantwoordenVerwijderenIn mijn gedachten komt Johannes 15:18-27. Ze vervolgden Jezus en spraken allerlei kwaad over hem. Vers 20 zegt: Gedenkt het woord, dat Ik tot u gesproken heb: Een slaaf staat niet boven zijn heer. Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u vervolgen; indien zij mijn woord bewaard hebben, zij zullen ook het uwe bewaren.
Als je kijkt naar Jezus leven, Hij kreeg de meeste weerstand van de religieuze leiders. Zij ware het die een complot tegen Hem smeden en Hem zelfs doden. Wij moeten niet raar opkijken als dit gebeurd met ons, Jezus heeft 't immers zelf gezegd?
Wat kan je verwachten als je Jezus volgd? Kerkelijke mensen gaan jouw bekritiseren, ze gaan roddelen, kwade plannen tegen je smeden, strikvragen stellen, familieleden verklaren jouw voor gek(deden ze immers ook bij Jezus) en familieleden en vrienden gaan jouw missie niet steunen want jij bent dat gewone meisje van vroeger.Jezus kon op sommige plekken geen wonderen doen vanwege hun ongeloof. Om je te bemoedigen, lees 1 petrus brief. En kijk eens naar Handelingen, hoe gingen de discipelen van Jezus om met vervolging?