"Ik schrijf — maar voorlopig niet hier. Sommige dingen mogen eerst groeien in stilte. Wil je af en toe iets lezen, kijk dan op mijn blog. Some words need to stay between me and God a while longer."
---
En eigenlijk voel ik het nu alleen maar dieper.
Ik ben al een jaar bezig met de voorbereiding van mijn boek: research, losse stukjes, aantekeningen, eerste flarden. Het einde van die fase is in zicht. En straks begint het schrijven in samenhang — de vorm, de opbouw, de hoofdstukken.
Niet echt stoppen, maar wel een beetje vertragen.
Ik heb gesprekken gevoerd die me aan het denken zetten. Boeken gelezen. Artikelen, podcasts. Geluisterd naar mensen om me heen — ieder met een eigen toon, achtergrond en gevoeligheden.
Eén gesprek raakte me diep.
We spraken open over het geloof in de Heere Jezus, over het verlaten van een kerk vanwege de leer, over ergens anders lid worden — en over de liefde die blijft, ook als je het oude niet meer kunt vasthouden.
Boeken waarin mensen terugblikken op hun afscheid van een kerk — daar had hij het moeilijk mee. Met een glimlach zei hij dat hij er niet goed tegen kon als er lelijk gedaan werd over kerken.
En ik begreep dat.
Het was zo fijn. Ik wilde in een volgend gesprek er nog eens over doorpraten. Maar hij is, voor mij onverwacht, overleden. Het raakte me diep, maar wat ben ik nu dankbaar voor dit ene gesprek.
Ik merk: dit proces vormt me. Ook in wat ik wil schrijven of juist niet.
Het blijft zoeken naar de juiste toon. Ideeën genoeg. Woorden ook. Maar ze mogen nog even blijven waar ze nu zijn. Tussen mij en God.
Dus laat ik het daar nog even.
Mooi zoals je jouw schrijfproces uiteen zet Aritha. Het zoeken naar de juiste toon ja, dat herken ik wel. En weet je, wat in het vat zit verzuurt niet. Je bent aan het brouwen :) Groetjes, Marja
BeantwoordenVerwijderenHet laat ook je zorgvuldigheid zien, Aritha, en dat vind ik erg mooi!
BeantwoordenVerwijderenZegen 🙌🏻
Aritha, laat het maar rijpen, totdat het er de tijd voor is. Zijn tijd.
BeantwoordenVerwijderenBeter goed overdacht en met liefde geschreven....wij wachten rustig af.
BeantwoordenVerwijderenAcht wat jammer dat je geen gesprek meer kon hebben met deze meneer. Ja, ik begrijp het wel. Het is zo goed Aritha dat je dit uitspreekt. Ook ik nogaleeens de neiging om waar we vertrokken zijn te bevuilen of harder te oordelen dan goed is. We nemen allemaal ons verleden mee en dat tekent ons. Verdraagzaam en interesse/belangstelling hebben waarom de ander denkt of doet waarom die dat doet...
BeantwoordenVerwijderenWanneer ik jou telkens lees(ook op jouw blog over de vrouw), dan leer ik veel van jou. Jouw zachtmoedigheid, maar tevens wel het vasthouden van wat jij gelooft dat Bijbels is. Petje af voor jouw wacht op jouw lippen!