Een Geboortedag om te Koesteren

Gisteravond zei ik: ik ga niet naar Kootwijkerbroek. Van tevoren had ik bedacht dat ik op mijn vaders geboortedag naar de begraafplaats zou gaan. Maar ik deed het niet.

Een bijzondere verjaardag

De verjaardag van mijn vader was de leukste van het jaar. Hij trakteerde, omdat hij de bovenmeester was, alle klassen van de lagere school. Nog leuker: hij kreeg een grote vierkante Tupperware-doos mee naar huis, vol met lekkernijen. Roze koeken, mmm. Heel veel zelfgebakken cake. Veel chocolade ook, èn snoeprollen voor in de kerk. 

🍬🍪 Leuke herinnering.

Ochtendstudie

Vanochtend pakte ik de draad weer op van mijn ochtendstudie door de brieven van Paulus aan Timotheus en ik las dit:

"Aan Timotheüs, mijn geliefde zoon: genade, barmhartigheid, vrede zij u van God de Vader en Christus Jezus, onze Heere. Ik dank God, dien ik dien van mijn voorouders met een rein geweten, gelijk ik zonder ophouden uwer gedachtig ben in mijn gebeden nacht en dag; zeer begerig zijnde om u te zien, als ik gedenk aan uw tranen, opdat ik met blijdschap moge vervuld worden, als ik mij in gedachtenis breng het ongeveinsde geloof dat in u is, hetwelk eerst gewoond heeft in uw grootmoeder Lois en in uw moeder Eunice; en ik ben verzekerd dat het ook in u woont."

Bijbelstudie en citaat

Verder dan deze vijf verzen kwam ik niet, want ik ben een slome slak wat betreft bijbelstudie. Ik onderzocht de verzen met behulp van de site Precept Austin. Daar vond ik dit citaat:

✨📖❤️ D. Edmond Hiebert: 

Misschien koester je het kristal en het porselein dat ooit van je grootmoeder was. Of iets anders: een roll-top bureau, een handgemaakt dekbed of een oude familiebijbel. Erfstukken zijn belangrijk voor ons. Maar door 'het voorbeeld van ons leven' kunnen we onze kinderen nog belangrijkere dingen doorgeven, zoals een goede naam of een eervol karakter. In dit vers verwijst Paulus naar de beste gift van allemaal: het voorbeeld van het geloof in Jezus Christus. Terwijl je nadenkt over wat je aan je kinderen en kleinkinderen wilt doorgeven, vergeet dan niet het voorbeeld van je geloof in Jezus. Het is het meest waardevolle 'erfstuk' van allemaal. De waarden die we aan onze kinderen meegeven zijn belangrijker dan de waardevolle spullen die we aan hen nalaten.

Reflectie op de geboortedag van mijn vader

Vandaag, op de geboortedag van mijn vader, denk ik na over het geloof dat in hem woonde. Net zoals Paulus sprak over het ongeveinsde geloof van Timotheus’ grootmoeder Lois en zijn moeder Eunice, zo denk ik na over het ongeveinsde geloof dat in mijn vader woonde. 

In de Gereformeerde Gemeente waar hij kerkte werd de kaars van geloof—ook die van mijn vader—regelmatig onder een korenmaat gezet. Zekerheid over vergeving was immers niet voor iedereen bereikbaar. "Je moet het nog eens goed bekijken," zeiden ze, en dat deed mijn vader—voor Gods heilig aangezicht. Eén keer liet hij in zijn hart kijken en vertelde hij hoe verwoestend het eigenlijk geweest  was voor hem.

-ˋˏ ༻✿༺ ˎˊ-

Ik ben blij dat ik vandaag niet naar het graf ben gegaan. De bijbelstudie gaf me meer hoop dan dat sombere kerkhof. Wat ik meeneem is deze belangrijke les: als de Heere het geloofs-licht in je aansteekt, kan niemand dat uitblazen. Ook een kerkenraad niet. Ook een dominee niet. De Heere staat er zelf voor in: het gekrookte riet zal Hij niet verbreken, en de rokende vlaswiek zal Hij niet uitblussen.

Grace can never be so blown out, but there will be some smoke, some spark, whereby it may be rekindled. The smoking snuff of Peter's grace was lighted again by a sudden look of his Master. (S. Charnock.)

Mildheid en Dankgebed

Papa’s mildheid inspireert me. Hij zei vaak met een ondeugende twinkeling in zijn oog: “Laat ze geworden.” Maar meer dan dat wil ik me vast klemmen aan de God van mijn vader. Ik dank mijn God vandaag dat mijn vader het geloof heeft mogen behouden, ondanks de kerkelijke korenmaat en dat de Heere hem veilig Thuis haalde.

Rust nu maar uit je hebt je strijd gestreden.

Je hebt het als een moedig man gedaan.

Wie kan begrijpen, wat je hebt geleden.

En wie kan voelen, wat je hebt doorstaan?

Rust nu maar uit - je taak is afgekomen;

vandaag heeft God de kroon op 't werk gezet

dat je eenmaal in Zijn kracht hebt ondernomen.

De zin was af. God heeft een punt gezet.

Maar 't valt ons moeilijk om de zin te vatten

van 't zwijgen van je laatste hartenklop.

Misschien alleen maar dit: De afgematten

en moeden varen als met arendsvleug'len op...

Nel Benschop