Opa Vermist (wegmoffelen)
Door dit gesprekje dacht ik terug aan het eerste boek dat ik schreef nadat ik mijn schrijfwerk weer oppakte: Opa vermist. (ook als Ebook verschenen) Eerder geschreven boeken moffel ik vaak een beetje weg. Omdat ik zoveel onvolmaaktheden zie. Maar vandaag overwin ik mezelf en haal dit boekje naar voren.
Het greep me aan
Ik schreef dit boekje met flarden van herinneringen aan mijn eigen opa. Ook verwerkte ik er een paar ervaringen in die ik opdeed tijdens het begeleiden van twee dementerende cliënten. Niet letterlijk. Ik verzon er veel omheen en maakte de personen onherkenbaar. Het was een hele zoektocht om medische dingen helder te krijgen. Ook het lezen over 'omgaan met Alzheimer' kostte me heel veel tijd en ik werd er af en toe flink emotioneel van. Je zou maar Alzheimer hebben! Tijdens het studeren was ik af en toe bang dat ik het zelf ook zou krijgen later. Het greep me erg aan, dit onderwerp.
Review
Volgens een review is mijn taalgebruik duidelijk in dit boek. Het geloof komt een paar keer aan bod. Er blijft ruimte voor de vraag of God wel goed voor opa zorgt. Ik las net dat ik zonder opsmuk en respect een goed verhaal heb vertelt over de ziekte van Alzheimer en wat deze ziekte met de zieke en direct betrokkenen doet. Toch leuk om zo'n review te lezen: krijg weer zin om te schrijven nu.
Blij met boek
Toen ik die vrouw naast me haar sportschoenen aan zag trekken, bij fitness, dacht ik: Wat is het toch een rotziekte! Opeens was ik blij dat ik 10 jaar geleden geploeterd heb op Opa vermist. Zo'n boekje kan helpend zijn voor kinderen een zo'n opa of oma hebben.
Opa vermist? (Niet wegmoffelen).
Aritha,als je het zelf mee maakt in je naaste familie of bij vrienden
BeantwoordenVerwijderenis het erg en vedrietig,ook soms met een glimlach...
jij kunt zo,n verhaal weer geven zo als het echt is of was.
je hebt het niet voor niets geschreven.
groetjes Christiene.
Zo voelt het! Dank je wel.
VerwijderenJa,het is inderdaad een rotziekte.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder werd dement omdat ze af en toe
tia's kreeg,zodat de hersenen aangetast werden.
Geeft hetzelfde effect als Alzheimer.
Langzaam zie je iemand wegglijden.
Echt heel heftig.
Ze is nu bijna 9 jaar geleden overleden.
Erg mooi dat jij een boek geschreven hebt,met
als onderwerp dementie.
Groetjes Ans
Ik denk dat dat heel moeilijk voor je was, om haar op die manier te zien wegglijden.
VerwijderenVanuit mijn werk zie ik regelmatig mensen met de ziekte Alzheimer, maar ook het effect op de partner/kinderen/omgeving. Heel heftig. Wat mooi dat je daar een kinderboek over gemaakt hebt!
BeantwoordenVerwijderenJa, zo af en toe denk ik: het was toch goed!
VerwijderenEen kind wordt vader, de vader wordt opa, de opa wordt weer als een kind en zoekt zijn vader en moeder. Juist voor de (klein)kinderen kan het moeilijk zijn om met de veranderende rol om te gaan. Vooral voor de wederhelft is het een emotionele aanslag. Opa vermist - misschien ga ik eens zoeken bij de bieb.
BeantwoordenVerwijderenHeb je hem gevonden in de bieb?
VerwijderenNiet wegmoffelen hoor. Het juist mooi om te zien hoe je zelf gegroeid bent als schrijfster.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je dit boekje onder de aandacht brengt.
Jouw reactie deed me gelijk wat toen ik hem de eerste keer las. Thanks.
VerwijderenNiet wegmoffelen dus, weer tevoorschijn halen!
BeantwoordenVerwijderenToch maar hè?
VerwijderenWat een mooi stukje Aritha... Zowel de beschrijving van je bijzondere ontmoeting, als wat je schrijft over je eerdere pennenvrucht.
BeantwoordenVerwijderenSoms helpt wegmoffelen wel, om de dingen weer in het juiste perspectief te zien... nu zie je dat jouw boek dus wel waardevol is ;-)
Ja! Helemaal!
VerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderenDag Aritha,
BeantwoordenVerwijdereneen echt moeilijk tema over Alzheimer of Demens te schrijven. Het moet hard werk geweest zijn emotioneel daar van afstand te nemen.
Beste groeten
Dieter
Danke Dieter!
VerwijderenIk reageerde op je berichtje op mijn Facebook-pagina.
Hoi Aritha,
BeantwoordenVerwijderenHeb vaak getwijfeld of ik je het moest schrijven, maar doe het toch.
Je boek het donker wordt licht. Vind ik één van je mooiste boeken.
Toen ik jong was, was ik ontroerd. Het raakte me.
En nu is de tijd al weer zover dat ik het mijn eigen tienerdochter heb kunnen laten lezen. Ze leest ook ontzettend graag, en ik was blij dat ik het nog had en zij het ook kon lezen. Juist zulke boeken, hebben vind ik voor mij een meerwaarde.
Hartelijke groet, Jacomien
Ik was zo blij met je reactie. Het heeft gemaakt dat ik opnieuw een tienerboek wil schrijven. Dank je wel!!!
VerwijderenFijn!! Graag gedaan.
BeantwoordenVerwijderenNog een opsteker, mijn dochter las van de week in de leeswijzer van den hertog, wordt hier trouwens altijd goed bewaard,gelezen, favorieten omcirkeld etc.
Nick en ik mam, die zou ik wel graag willen hebben, hoorde ik ineens.
MMm, ik denken, Nick en ik, van wat ken ik dat nou? mag ik eens zien?
O ja, en toen wist ik het weer.
grappig hé. Ze schrijft zelf ook al hele schriften vol.
Groetjes Jacomien