 |
| kleine urn. |
Gisteren heb ik me nog een paar uurtjes verdiept in Senta's Bruidsvlucht. Ik rondde een paar hoofdstukken af met een tevreden gevoel. Nu ben ik aangekomen bij een stuk, waar mijn redacteur een opmerking bij plaatste over begrafenis/crematie. Ze vroeg of ik er een passage bij wilde voegen, waarin Senta zo'n crematie mee maakte. Ik had dat juist heel erg vaag gehouden omdat ik weinig informatie vond. Hoewel ik erg ver kom met mijn fantasie, wil ik dat er waarheidsgetrouwe elementen inzitten en zou ik het liefst iets vinden over Germaanse/Saksische rituelen bij rouw.
Er vond idd lijkverbranding plaats. Maar soms lieten ze een lichaam ook jaren indrogen op een hoge stelling. Andere boeken, sites zeggen dat er alleen verbranding plaats vond. Maar hoe zag zo'n brandstapel er dan uit? Welk hout gerbuikte men, hoe rook het? Wat voor gevoelens zou Seta hebben , als ze haar oma ziet verbranden?
Dit is een stukje wereld van onze voorouders waar ik niet veel informatie over vind. Het gaat om de tijd, voordat Karel de Grote crematie ven de doden verbood. Voorlopig speur ik rustig verder.
denk dat de gevoelens hetzelfde zijn als wij iemand verliezen..het gevoel van iemand missen..
BeantwoordenVerwijderenPhoe, hier kan ik echt niets over zeggen. Lastig als hier weinig over te vinden is. Ik kan me voorstellen dat je het graag zo wilt beschrijven zoals het vroeger geweest zou zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk neem aan dat je het boek Altgermanische religionsgeschichte van J. De Vries kent. Daar staat wel iets in maar ik zag zo gauw niets over hoe een brandstapel/ brandheuvel eruit zag. In het boek De heidenen van Ugo Janssens ( lanno uitgeverij 2009) staat ook iets. Het hout dat gebruikt werd was niet van religieus belang, vooral dat hout dat dichtbij groeide werd gebruikt. De as werd naderhand bijelkaar geveegd en in potten of leren zakjes begraven ( dit gaat dan over de bronstijd, dus veel eerder). Over de mensen die aan Taranis werden geofferd schrijft hij dat die samen met reusachtige poppen van hout en riet werden verbrand ( volgens de griek Strabo). Nog later in het boek: "gedurende de eerste eeuwen van de romeinse tijd bleven de funeraire riten zo goed als ongewijzigd: de doden werden gecremeerd. Vnaf het einde van de tweede eeuw kwamen er in de lage landen opnieuw inhumatiegraven voor. Op veel necropolen bevonden zich , te midden van een overgrote meerderheid aan crematiegraven, ook een of enkele inhumatietomben. Brandgraf met heuvel erbovenop ( tumulus) of brandkuil , beiden met grafgiften. Nog een boek over de tijd van Senta : Germaanse cultuur en chritianisatie van noordwest-europa. Gerrit Noort1993 Staat niets in over begraven/cremeren wel een zin die mij opviel: Karel deporteerde duizenden saksen naarhet zuiden om ze daar te laten tussen christenen in de hoop hun weerstand zo te breken. Ook in het boek : Rituelen en gewoonten in Europa. Geschiedenis van de dood ( Lucien de Cock, uitgeverij kok davidsfonds/leuven)2006 kan ik niets vinden over hoe het verbranden ging. Wel weer een duidelijk verhaaltje over saksen en franken en karel met zijn kerstening. Ik snap inmiddels wel dat je niets kunt vinden.
BeantwoordenVerwijderenHenriette
Misschien kun je de uitgever gewoon vertellen dat er weinig over te vinden is....
BeantwoordenVerwijderenHoi Aritha,
BeantwoordenVerwijderenColumns en zo heeft bij mij op mijn blog gereageerd! Erg leuk! Natuurlijk ging ik even bij haar shoppen en wat denk je ... heb je mijn blog aanbevolen. Nou wat vind ik dat nou leuk zeg.
Ik zie dat, om eerlijk te zijn, als een groot compliment! Dank je wel!
Sorry hoor, maar ik zit te wachten op je volgende stuk!