Ansichtkaart Gereformeerde Gemeente Kootwijkerbroek

Vandaag kwam de kaart! Ik raapte hem op in het gangetje haalde hem voorzichtig uit de envelop. Gaaf: mijn kerk uit Kootwijkerbroek in zwart-wit. Ik kocht een ansichtkaart op Marktplaats. De reden dat ik hem kocht is dat plaatjes me helpen me om in de sfeer van toen te komen.

Gereformeerde Gemeente Kootwijkerbroek
Kijk, zo zag het gebouw van de Gereformeerde Gemeente er uit toen ik er kerkte. Dat wil zeggen: na de verbouwing. De oude kerk vond ik mooier want die had oranje dakpannen. 

Een zegentje
In deze kerk luisterde ik naar de preken van ds. P.Blok. Volgens mezelf, nam ik hier nog wel een eens een zegentje* mee naar huis. Ik deel in deze blog een citaat uit wat ik ooit schreef. Aan het eind van de blog vertel ik wat ik er nu van vind.

Citaat uit 1998

Gisteren is het zo fijn geweest. De dominee preekte uit Jeremia 31 over: “De Heere is me verschenen van verre tijden! Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb ik  u getrokken met goedertierenheid. O, ik heb de stem van de Heere weer mogen horen. En ik had het helemaal niet verwacht en zeker niet verdiend. Je kunt soms wel denken: ik heb het zo verzondigd, nou komt de Heere nooit meer terug. Maar nou heb ik mogen zien dat elke godsontmoeting alleen maar mogelijk is omdat daar een biddende en voortredende Borg is bij Zijn Vader. Die laat zien dat Hij zijn bloed gestort heeft voor zo’n mens die er steeds weer alles doorbrengt. Als thema had de dominee: “De openbaring van Gods liefde”, en hij verdeelde de preek in drie stukken: 1. Het is een opzoekende liefde, 2. Het is een eeuwige liefde, 3. Het is een trekkende liefde.  Ik kan niet alles op schrijven maar het was zo beschamend. Ik gedenk der weldadigheid uwer jeugd, de liefde uwer ondertrouw, toen gij Mij nawandelde in de woestijn, in onbezaaid land.”

De wet zal altijd blijven slaan en dat terecht. Maar dan is er toch nog een mogelijkheid en die is alleen in Hem te vinden die zeg: Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeit en belast zijt en Ik zal u rust geven. Híj kan zeggen: Ik draag die heilige wet, diens gij de sterveling zet in ’t binnenst ingewand. Dan kan het voor mij ook nog.

Terugblik op wat ik schreef

Als ik dit lees, voel ik me klein en verwonderd dat de Heere in mijn hart heeft willen werken onder die prediking. Toch zie ik nu hoe de kerkelijke cultuur mijn denken en zelfs mijn schrijftaal heeft beïnvloed. De vraag die me jarenlang bezighield: “Heeft God mij lief? Zijn mijn zonden vergeven?” Het eerste wist ik niet. Het tweede? Daar twijfelde ik steeds aan. Ik hoopte erop. Ik was tot Christus gekomen, maar was mijn komen wel het juiste komen?

Daarom schreef ik in 1998: "Elke Godsontmoeting is mogelijk door de biddende Borg bij Zijn Vader, die Zijn bloed heeft gestort voor een mens die steeds weer alles doorbrengt." Het was mogelijk. Dat scrhijf ik ook aan het eind: dan kan het voor mij ook nog. Maar de vrijheid die in Christus Jezus is, miste ik, omdat daar zelden over gepreekt werd. Terugkijkend doet het me pijn. Ik had zo graag gewild dat het anders was gegaan. Er zijn nog meer dingen die me opvallen in dit stukje. Daarover later. 

😂 Sjonge, wat een ansichtkaart teweegbrengt zeg: ik herinner...

Hoe vinden jullie de schrijfstijl van mijn citaat uit 1998? Heldere spiegel of een reformatorische achtbaan? 

*zegentje is een van de verkleinwoorden uit de tale Kanaäns.