De vrouw van een schrijver zal nooit begrijpen dat hij aan het werk is als hij uit het raam zit te staren.
- Burton Rascoe.
Dit is echt een citaat waar ik even om moet lachen.
Hoe vaak is het niet zo? Dan droom ik weg. Hoezo second life? Voor iemand die langsloopt of naast me zit, lijkt het net of ik helemaal niks doe. Intussen ben ik ijverig ( in mijn hoofd) op zoek naar een oplossing voor het zelfgemaakte probleem in mijn groeiend jeugdverhaal.
Zo gaat dat.
En het is niet altijd leuk voor degene die in mijn gezelschaps verkeerd.
Dus probeer ik het een beetje te verbloemen.
'Hè...? Wat...? O ja, je zei....' En dan ben ik weer bij de les.
Oké, nu wordt me één en ander duidelijk van vroeger. :-)
BeantwoordenVerwijderen