Herinnering aan de Rijn — toen er geen weg meer was

Eergisteren las ik een meditatie van Charles Spurgeon:

📖 “Blijf staan.” — Exodus 14:13–14

Mozes zei tegen het volk:
“Wees niet bevreesd. Houd stand. Zie het heil van de HEERE…
De HEERE zal voor u strijden, en u zult stil zijn.”

Spurgeon schreef: 

(mijn eigen samenvatting)

"Blijf staan" — dat is Gods bevel aan jou wanneer je tot uiterste nood gebracht bent en in buitengewone moeilijkheden terechtkomt.
Je kunt niet terug; je kunt niet vooruit; je bent ingesloten aan de rechterkant en aan de linkerkant.
Wat moet je dan doen? Het woord van de Meester aan jou is: "Blijf staan."

Het zal goed voor je zijn als je op zulke momenten alléén luistert naar het woord van je Meester. Andere, verkeerde raadgevers zullen je hun suggesties toefluisteren:

• Wanhoop fluistert: “Ga liggen en sterf; geef het maar op.”
  Maar God wil dat je moed vat — dat je zelfs in je moeilijkste tijden verblijdt in Zijn liefde en trouw.

• Lafheid zegt: “Trek je terug; leef zoals de wereld; het christen-zijn is te moeilijk.”
  Maar Gods besluit is: je zult van kracht tot kracht gaan.

• Overhaasting roept: “Doe iets! Stil blijven is luiheid.”
  Maar geloof zegt: Wacht op de HEERE. Hij zal niet alleen iets doen — Hij zal álles doen.

• Overmoed pocht: “Loop de zee maar in; verwacht een wonder.”
  

• Maar geloof hoort God zeggen: "Blijf staan."
  En het blijft staan — onbeweeglijk als een rots.

"Blijf staan" — houd de houding van een oprecht mens:
klaar voor actie, wachtend op verdere instructies, opgewekt en geduldig luisterend naar de stem die richting geeft.
En het zal niet lang duren of God spreekt: “Trek verder.”

Bron: Constrained on All Sides

Toen ik dit las, dacht ik terug aan die ene middag bij de Rijn.
Hoe we daar stonden aan het eind van de houten loopbrug — een stukje de rivier op.
Hoe hopeloos het leek.
En dat mijn man zei dat onze God een pad kan maken in de zee.

Hieronder deel ik het stukje uit mijn dagboek:

📝 Dagboek | Veenendaal, 2000

‘Weet je wat?’ zei J.
‘Ik haal Han uit bed en jij maakt brood klaar. We gaan lekker uitwaaien bij de Rijn.’

‘Goed idee,’ zei ik blij. In een mum van tijd zaten we in de auto.
Toen we de parkeerplaats bij de Rijn opdraaiden, hoorde ik door het open raam het carillon van de Cunera kerk. Zo mooi.

We stapten uit. Han hield zich vast aan mijn rok — hij moet altijd even wennen.
‘Kijk, dat bankje daar is nog vrij!’ zei J. We gingen er zitten.
Twee witte jachten dobberden bij de steiger. Op een achterdek zat een man te zonnen.

Verderop cirkelden vogels boven het water — meeuwen misschien. Ze klapwiekten op, schreeuwden, doken.
Wat was het heerlijk om hier te zijn. Ademhalen. 

‘Dat hele kerkgedoe...’ begon ik.
‘Het is allemaal moeilijk, maar gelukkig hebben we elkaar. Ik hou van je.’

Hij antwoordde niet meteen. Ik zag spanning op zijn gezicht — niet over ons, maar over de kerk.
Hij kneep in mijn hand.

‘Waarom is het zo gelopen? Ze kunnen ons toch niet zomaar dumpen?’ zei hij.
Hij stond op en tilde Han op.
‘Zullen we een eindje de steiger op lopen? Tot het einde, waar we niet verder kunnen?’

Ik aarzelde — het wiebelende hout boven het water vond ik eng.
Maar ik deed het toch. Stap voor stap liepen we naar het water toe.

Tussen twee meerpalen bleven we staan.
Het diepe water kolkte vlak onder onze voeten.

‘Zo voelt het,’ zei ik schor in de wind.
‘Een doodlopende weg. Geen weg terug. Zelfs onze baby is niet welkom in de kerk.’

J. keek me aan. Zijn ogen helder nu.

‘Wij hebben een wonderdoende God,’ zei hij.
‘Hij kan een weg maken in de zee, en een pad door machtige wateren. Hij zal ons helpen.’

We draaiden ons om en liepen terug.
De zon scheen pal in ons gezicht.

Wees niet bevreesd, Houd stand

Dit is tegelijk waar ik jou mee wil bemoedigen — als jij het ook moeilijk hebt in je eigen gemeente of gemeenschap. Of ergens anders mee.

📖 Exodus 14:13–14
“Wees niet bevreesd. Houd stand (sta vast) Zie het heil van de HEERE...
De HEERE zal voor u strijden — en u zult stil zijn.”

Soms brengt God je op een plek waar je niet vooruit kunt,
niet achteruit, en ook niet opzij.

Je staat klem — tussen de zee en je angst,
tussen verleden en toekomst.

En dan zegt Hij: “Blijf staan.”

Geen paniek.
Geen terugtocht.
Geen overhaaste actie.
Houd stand.

Geloof ziet niet op de dreiging — maar op de Redder.
Niet jij, maar Hij maakt de weg — waar geen weg leek te zijn.

“Wacht op de HEERE.
Wees sterk. Hij zal uw hart sterk maken.
Ja, wacht op de HEERE.”
— Psalm 27:14

--

Anita B. bedankt dat je me op bovenstaande video wees.